NC chapter 9 : buddy

            “เธอต้องใช้หนี้ให้ฉันแค่คนเดียว! เข้าใจมั้ยยัยลูกคนใช้”

             จูบหนักๆเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งเมื่อร่างเล็กเริ่มพยศเขาอีกรอบ ตั้งใจว่าจะไม่รุนแรง แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะยัยลูกคนใช้ทำตัวเองทั้งนั้น หึ.. ดิ้นเข้าเยอะๆสิ ด่าเขาให้เยอะๆสิ สุดท้ายก็ต้องตายเพราะการกระทำของตัวเอง

            “ยะ อย่า!!” เสียงใสร้องอย่างตกใจเมื่อชุดนักเรียนถูกดึงทึ้งออกจากร่างอย่างไม่ปราณี เสียงสะอื้นไห้กับเสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าดังปะปนกันจนกระทั่งร่างเล็กเปลือยเปล่า.. ผิวเนื้อขาวใสขึ้นรอยแดงจากการเสียดสีของเนื้อผ้า หากแต่มันกลับดูยั่วยวนในสายตาของอีกฝ่าย..

           

            “ถอดเสื้อผ้าให้ฉันสิ”

            ดวงตากลมใสเบิกกว้างเมื่อได้รับคำสั่ง เสียงทุ้มโน้มกระซิบข้างหูราวกับจะออดอ้อน แต่ลู่หานรู้ดีว่ามันคือถ้อยคำที่แฝงไปด้วยพิษร้ายมากมายขนาดไหน มือเล็กดึงผ้าห่มให้ปกปิดร่างของตัวเองไว้ กัดริมฝีปากแน่นเพื่อบังคับสติและกลั้นหยดน้ำตาที่กำลังจะไหลหยดลงมา..

            “ฉันสั่งอะไรไม่ได้ยินหรือไง!!” เมื่อเห็นร่างเล็กยังคงนิ่งไม่ยอมทำตามคำสั่ง มือเรียวเลื่อนเข้าไปในผ้าห่มแล้วกอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กจนกายบิดเร้าไปตามแรงที่โดนปลุกปั่น ตากลมหลับปี๋กัดริมฝีปากแน่นกลั้นเสียงน่าอายที่กำลังจะหลุดออกมา มือเล็กจับแขนของโอเซฮุนไว้เพื่อหยุดการกระทำพร้อมกับเอ่ยบอกเสียงสั่น

            “คะ..คุณ หยุด!! โอเคผมจะถอดเสื้อผ้าให้คุณ..”

            ดวงตากลมเปิดขึ้นเมื่อมือร้ายนั้นหยุดการกระทำวาบหวาม ตากวางมีน้ำใสคลอหน่วยอ่อนหวานจากการปลุกปั่นเมื่อครู่ ร่างเล็กขยับตัวขึ้นนั่งโดยที่มีผ้าห่มปกปิดส่วนน่าอายเอาไว้อยู่ โอเซฮุนขยับตัวขึ้นคร่อมบนตักลู่หานให้จัดการกับเสื้อผ้าเขาได้ถนัด ดวงตาเรียวคมจ้องมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้มันหวานขึ้นเป็นเท่าตัวไม่วางตา.. มือเล็กสั่นเอื้อมแตะกระดุมเสื้อเชิ้ตแล้วค่อยๆปลดมันลงทีละเม็ด..

            ผิวขาวดุจหิมะสะท้อนกับแสงไฟภายในห้องค่อยๆเผยสู่สายตาของลู่หานทีละนิด มัดกล้ามเนื้อที่ไม่ได้มีมากแต่ก็ไม่ได้ผอมแห้งอย่างที่คิดซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตนักเรียนที่ลู่หานกำลังค่อยๆปลดมันออก ดวงตากลมปิดลงอีกครั้งเมื่อพบว่าตัวเองไม่สามารถทนมองมันได้อีกต่อไป.. แก้มใสขึ้นสีแดงจนลามไปถึงใบหูเล็ก..

            โอเซฮุนหัวเราะหึเมื่อกระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกโดยมือสะเปะสะปะเพราะเจ้าตัวหลับตา มือเรียวคว้าคอของลู่หานให้เงยขึ้นมาแล้วบดจูบลงไปอย่างร้อนแรง มือเล็กทุบไหล่กว้างอย่างตกใจที่อยู่ๆก็โดนรุกด้วยจูบแบบนี้

            “ถ้าหลับตา.. จะโดนจูบ”

            เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างใบหูเมื่อถอนจูบออก..

            ลู่หานไม่ใช่คนที่จะยอมให้ถูกบังคับได้ง่ายๆถ้าเหตุผลมันไม่สมเหตุสมผลกันมากพอ แต่นี่ลู่หานกลับขัดขืนอะไรไม่ได้เลย.. ถ้าขัดขืนก็ถูกลงโทษ ถ้าดิ้นหนีก็ถูกคนใจร้ายกระทำรุนแรง ลู่หานจะทำอะไรได้..

            เมื่อเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากร่างโปร่ง มือเล็กก็เลื่อนลงปลดกระดุมกางเกงของอีกฝ่ายแล้วรูดซิปลงอย่างรวดเร็ว

            “รีบหรอ..”

            “รีบทำให้มันจบๆต่างหาก”

            “หึ..”

            “คุณขยับหน่อยสิมันดึงขากางเกงออกไม่ได้” เสียงใสเอ่ยด้วยใบหน้ายุ่งเมื่อร่างสูงนั่งคร่อมตักตัวเองอยู่จนไม่สามารถถอดกางเกงสแลกสีเทาของโรงเรียนฮันแทออกไปได้ ดวงตากลมโตช้อนมองใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรที่จ้องมองมาอยู่ก่อนแล้วก็ต้องรีบเบือนหน้าหนี .. นี่โอเซฮุนมองเขาด้วยสายตาแบบนี้มาตลอดเลยหรือ..

มันรู้สึก .. ประหม่าอีกแล้ว..

            “ค้างมันไว้อย่างนั้นแหละ”

กดจูบลงบนแก้มนิ่มราวกับให้รางวัลคนเก่ง มือเรียวดึงผ้าห่มที่ปกปิดกายบางเอาไว้จนร่างเล็กสะดุ้งถดตัวหนี หนีบเรียวขาของตัวเองเข้าหากันเพื่อปกปิดส่วนน่าอายเอาไว้ ความตื่นกลัวมันแล่นเข้ามาในหัวสมองอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้.. มือเรียวจับขาของร่างเล็กแยกออกจากกันพร้อมกับโน้มตัวก้มลงดูดดุนส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่ายไว้ในโพรงปาก.. การกระทำร้อนแรงและมีชั้นเชิงทำให้ร่างเล็กบิดเกร็งตัวเมื่อได้รับการปรนเปรอแบบใหม่ เหมือนถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนฟ้า..

            “อ๊ะ! คุณยะ..อ่ะ..” มือเล็กกำจิกผ้าปูที่นอนแน่น โอเซฮุนไม่เคยปราณีเขาไม่ว่าจะในเรื่องใด กลุ่มผมสีควันบุหรี่ขยับขึ้นลงอยู่ตรงหน้าขาของลู่หาน ดวงตากลมไม่กล้าแม้แต่จะมองลงไปด้านล่าง ได้แต่ใช้มืออีกข้างดันไหล่ของอีกฝ่ายให้หยุดการกระทำเร่าร้อนนี้ มันทรมาน..

            นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในช่องทางคับแน่นในขณะที่ยังปรนเปรอส่วนนั้นอยู่ไม่ห่าง รู้สึกถึงแรงจิกบริเวณหัวไหล่แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เสียงหอบหายใจของร่างเล็กดังแผ่วสะกดกลั้นอารมณ์และความเจ็บปวดที่ถูกรุกรานจากช่องทางด้านหลัง

            “คุณ จะ..เจ็บ หยุด อ๊าา!”

            ความสนใจของลู่หานถูกเบนไปที่สัมผัสเร่าร้อนที่ขยับเร็วรัวจากทางด้านหน้า ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุดของห้วงอารมณ์ เรียวขาขยับเสียดสีกับผ้าปูที่นอนไปมา กัดหลังมือของตัวเองไว้เพื่อกลั้นเสียงน่าอายที่พร้อมจะหลุดออกมาได้ทุกเมื่อ ไม่นานหยาดน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไปในโพรงปากของร่างสูง..

ดวงตาใสปรือลงเมื่อได้รับการปลดปล่อย หอบหายใจหนักๆเข้าปอดเพื่อชดเชยลมหายใจที่ติดขัดก่อนหน้านี้ โอเซฮุนหยัดตัวขึ้นแล้วประกบริมฝีปากลงบนกลีบปากเล็กบวมแดงที่อ้าเผยอ ป้อนน้ำรักอุ่นๆเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย รสชาติคาวคละคลุ้งไปทั่วแต่ไม่นานมันก็ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อน . .

นิ้วเรียวเพิ่มจำนวนจากสองเป็นสาม แทรกกายเข้าไปตรงกลางแล้วจับขาเล็กให้เกี่ยวรอบเอวเขาไว้ ดึงกางเกงบอกเซอร์และชั้นในลง รูดแกนกายร้อนของตัวเองที่พร้อมใช้งานตั้งแต่คนตัวเล็กปลดกระดุมแล้วคลำสะเปะสะปะไปทั่วตัวเขา.. ไม่ได้ตั้งใจ แต่มันกลับยั่วยวน..

เซฮุนผละริมฝีปากออกมาจากกลีบปากอ่อนหวานที่ยิ่งจูบก็ยิ่งไม่อยากจะถอนออกมาซักเท่าไหร่.. กดจูบลงบนแก้มนิ่มๆหนึ่งที ไม่รู้ทำไมเขาถึงชอบกดจูบลงบนส่วนนี้นัก.. อาจจะเป็นเพราะห้ามใจตัวเองไม่ได้เมื่อมันขึ้นสีแดงน่ารักล่ะมั้ง..

จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆเฉพาะตัวของลู่หาน จับแกนกายส่วนหัวถูไถกับช่องทางจนได้ยินเสียงอือเบาๆออกมาจากลำคอร่างเล็ก.. ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มร้ายแล้วเริ่มดันส่วนหัวเข้าไปและดันเข้าไปจนสุดความยาวรวดเดียว จะได้เจ็บทีเดียว..

“อ๊ะ!!” ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อแกนกายร้อนเข้ามาด้านในรวดเดียวจนรู้สึกจุกระคนเสียวซ่าน แขนแกร่งโอบรัดร่างของลู่หานจนผิวเนื้อสัมผัสกัน สะโพกสอบขยับเข้าออกเพื่อขยายช่องทางที่กำลังตอดรัดเขาถี่รัว หน้าท้องเสียดสีกันไปมาและเสียงหอบหายใจกระเส่าเป่ารดข้างหูกันและกัน..

“คุณ..เบาๆ อ๊ะ! ผมเจ็บ..” เสียงใสเอ่ยบอกด้วยใบหน้าเหยเก ถึงจะไม่มีเลือดเหมือนคราวที่แล้วแต่มันยังคงคับแน่นอยู่ดี.. อีกทั้งแกนกายของอีกคนใช่น้อยๆเสียเมื่อไหร่..

“เดี๋ยวก็หาย” สะโพกสอบขยับถี่ขึ้น ขาเล็กของลู่หานหนีบเกี่ยวเอวของร่างสูงไว้แน่นเมื่อความเสียวซ่านแล่นปราดเข้ามาอย่างหนักหน่วง มือบางข้างหนึ่งกำจิกผ้าปูที่นอนแน่น ส่วนอีกข้างจิกลงบนแผ่นหลังกว้างและกำลังจะฝากรอยไว้หากไม่มีมือเรียวมาหยุดมันไว้เสียก่อน

“อย่าข่วนหลังฉัน ตอนอาบน้ำมันแสบ จิกผมฉันไว้” มือเรียวจับมือเล็กให้ขยุ้มที่ผมสีควันบุหรี่นุ่มมือของเขา คราวที่แล้วยัยลูกแมวนี่ฝากรอยไว้ที่แผ่นหลังเขาเต็มไปหมด ลู่หานจิกทึ้งมันอย่างรุนแรงตามแรงอารมณ์ที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น โอเซฮุนไม่สนใจว่ามันจะเจ็บหรือไม่เจ็บ เพราะตอนนี้ความสนใจของเขาอยู่ที่ช่องทางตอดรัดแน่นจนแทบจะเสร็จเดี๋ยวนั้นกับกลิ่นหอมๆของซอกคอน้องบัดดี้คนใหม่..

“อ๊า!!.. อะ คุณมัน..แรงไป ฮึก..”

“ชอบแรงกว่านี้อีกหรอ”

“ไม่ใช่.. อ๊า!!” เสียงหัวเตียงกระทบผนังดังกึกๆบ่งบอกได้ดีว่าคนด้านบนขยับกระแทกกายรุนแรงมากเพียงใด ร่างเล็กเกร็งตัวเมื่อความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายมอบให้มันแทบจะทำให้ร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆ มันทรมานแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันสุขสม..

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากกองเสื้อผ้าที่หล่นกระจายอยู่บนพื้น มันไม่ใช่เสียงริงโทนของลู่หาน.. โอเซฮุนจิ๊ปากอย่างขัดใจเมื่อมีสิ่งรบกวน หากแต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันเพราะพอจะรู้ว่าคนที่โทรมาหาเขาเวลานี้ไม่ไอ้จงอินก็ไอ้จื่อเทา..

“คะ..คุณไม่รับโทรศัพท์หรอ”

“ปล่อยไว้งั้นแหละเดี๋ยวก็ดับ” แล้วก็เป็นอย่างที่เสียงทุ้มว่า จงอินรู้ว่าถ้าเพื่อนเขาไม่รับภายในห้าตู๊ดให้รู้ไว้เลยว่าไม่อยากจะรับและไม่ต้องโทรหาอีก โอเซฮุนกระแทกกายเข้าไปในร่างเล็กต่อราวกับลืมไปแล้วว่าถูกขัดจังหวะก่อนหน้า ดวงตากลมอ่อนหวานมีหยาดน้ำใสคลอหน่วยบ่งบอกถึงแรงอารมณ์ที่กำลังไต่ระดับขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากร้อนกดจูบลงบนแก้มนิ่มแล้วก้มลงเลียวนรอบไหปลาร้า ฝากรอยจูบประปรายไปทั่วแสดงความเป็นเจ้าของชัดเจน ดูดดุนเม็ดลูกกวาดสีหวานจนร่างเล็กกระตุกเมื่อถูกเร้าในส่วนอ่อนไหว เสียงครางหวานกับเสียงหอบหายใจทุ้มต่ำปะปนกันไปทั่วห้องกว้าง อากาศด้านนอกที่เริ่มเย็นลงและเริ่มมีเกล็ดหิมะสีขาวตกลงมาปรอยปรายแตกต่างกันสิ้นเชิงกับอุณหภูมิร้อนภายในห้องของคุณชายตระกูลโอแห่งนี้

“อ๊ะ!!..อา.. คุณ ผมไม่ไหวแล้ว”

“แปปนึง อ่า..”

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นพร้อมกับกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักออกมาเลอะเต็มหน้าท้องของอีกฝ่าย ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความอุ่นร้อนพุ่งเข้ามาในช่องทาง.. กลีบปากร้อนถูกดูดดึงเข้าหากันราวกับแม่เหล็กต่างขั้ว..

ลู่หานใช้หนี้จนหมดตัวแบบนี้มันคุ้มรึเปล่านะ..

ทดเวลาหายใจได้ไม่นาน มือเรียวจับพลิกร่างเล็กให้นอนคว่ำพร้อมกับดึงสะโพกให้แอ่นรับความปรารถนาจากตัวเขา ตากวางเบิกกว้างอย่างตกใจพร้อมกับจับขอบเตียงแน่นเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับสะโพก..

“คุณพอแล้วผมเหนื่อย”

.

.

“ผมบอกให้พอ!!!!”

คิดว่าคนอย่างโอเซฮุนจะสนใจงั้นหรือ..

----------------------------------------------------------------------------------------------

โอเซฮุนไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลังจากมีเซ็กซ์แล้วตื่นขึ้นมาจะมีอารมณ์มานั่งพิจารณาใบหน้าคู่นอนเหมือนคนบ้าแบบนี้..

ใช่.. เขาแม่งโคตรบ้าเลยแหละ

            ปกติก็จะแยกย้ายทางใครทางมัน ไม่ก็เป็นเขาที่แยกตัวออกมาก่อน มันก็แค่วันไนท์สแตนด์ ไม่จำเป็นต้องสนใจ แค่ให้เงิน พวกนั้นก็ไม่มาเรียกร้องอะไรจากเขาอีก เว้นเสียแต่พวกไม่เจียมตัว ..

            มือเรียวเท้าหัวกับหมอนใบนุ่ม ดวงตาคมกวาดมองใบหน้าหวานทำหลับตาพริ้มตะแคงข้างหันหน้ามาทางเขา.. ขนตาแพหนายาวแนบลงกับแก้มเนียน จมูกรั้นน่ารักกับริมฝีปากสีแดงที่เบะนิดๆเวลานอน

            ลูกแมวชัดๆ..

            แล้วเขาเป็นบ้าอะไรถึงได้ตื่นมานอนจ้องยัยลูกคนใช้แบบนี้ตั้งนานสองนาน..

            “แค่กๆ” เสียงไอแห้งๆของลู่หานดังขึ้น โอเซฮุนรีบทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับตาแสร้งทำเป็นยังไม่ตื่น อา.. ให้ตาย นี่เขาทำบ้าอะไรอยู่!

            “อือ.. สิบโมง..” เป็นปกติของรองประธานนักเรียนที่มักดูนาฬิกาทุกครั้งที่ตื่นนอน แต่โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์.. จึงไม่ได้ตกใจอะไรมากมายเพราะไม่มีภารกิจที่จะต้องทำ มือเล็กดึงผ้าห่มออกจากตัวก็พบเสื้อเชิ้ตนักเรียนถูกใส่ไว้หลวมๆ กลัดกระดุมให้เข้าที่เข้าทางแล้วยันตัวขึ้นจากผืนเตียงก็พบกับอาการเดิมคือเจ็บที่ส่วนนั้นแล่นปราดขึ้นมาถึงกระดูกสันหลัง ดวงหน้าหวานเหยเกยับยู่ เมื่อคืนลู่หานไม่รู้ว่ามันกี่รอบเพราะสลบไปก่อน แต่ก่อนหน้าที่จะสลบก็ .. สี่..

            “ถ้าผมเป็นอะไรหนักนะผมจะเรียกคุณให้หมดตัวเลยคอยดู”

            เสียงสวมใส่เสื้อผ้าและเสียงเดินเตาะแตะไร้จังหวะพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง.. เสียงทุ้มหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อสะกดมันไว้ไม่อยู่

            “ยัยลูกคนใช้ขี้งก..”

กลับไปเม้นหน่อยนะจ๊ะ http://writer.dek-d.com/deerhhky/story/view.php?id=1085224

หรือแท็ก #availhh

NC AVAIL - HUNHAN chapter. 5 : break [20+]

5

จมูกโด่งซุกไซร้ลงบนซอกคอขาวไร้ความปราณี ฟันคมดึงพลาสเตอร์ยาบนลำคอขาวออกเผยให้เห็นรอยฟันที่กำลังตกสะเก็ด ร่องรอยที่เขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมาตีตราสีม่วงเข้มอย่างน่าพึงพอใจ ริมฝีปากร้อนดูดดึงให้รอยเหล่านั้นกลับมาขึ้นสีเข้มอีกครั้งอย่างรุนแรง คมเขี้ยวของเซฮุนยังคงทำงานได้ดีเช่นเคย หยดน้ำตาใสไหลรินออกมาด้วยความเจ็บแสบ เจ็บจนแทบหายใจไม่ออก..

“เลว..”

“ฉันเลวได้มากกว่าที่เธอคิดซะอีก”

“ปล่อยผม! ผมไม่ใช่นางบำเรอที่คุณจะมาทำอะไรต่ำๆแบบนี้”

“นางบำเรองั้นหรือ.. เข้าท่านี่ มันก็เหมาะแล้วกับคนต่ำๆอย่างเธอ!!”

หยาดน้ำตาอุ่นไหลลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าจะดิ้นพล่านเท่าไหร่กรงแขนของร่างสูงยิ่งกักกันตัวไว้แน่นหนามากเท่านั้น มือเรียวกระตุกกางเกงนอนของลู่หานลงอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นต้นขาขาวเนียนผ่องใส ผิวที่ดีเกินกว่าจะเป็นลูกคนใช้ชั้นต่ำปลุกอารมณ์กระหายอยากให้ลุกโชนขึ้นเพียงเพราะผิวขาวๆของคนใต้ร่าง..

“คุณ!!! อย่าทำแบบนี้!! ฮึก..ปล่อยผม..”

ขาขาวเนียนหุบเข้าหากันเพื่อปกป้องสิ่งต้องห้าม เข่าของเซฮุนแทรกเข้าไปตรงกลางแล้วกดเรียวขานั่นไว้ไม่ให้ขยับ มือเรียวเกี่ยวชั้นในของคนตัวเล็กออกไปให้พ้นทาง ความสวยงามแต่คงจะไม่บริสุทธิ์ปรากฏต่อหน้าของเซฮุน.. นิ้วเรียวไล้ไปตามแก่นกายของอีกผ่ายแผ่วเบาซึ่งมันก็กระตุกตอบรับสัมผัสนั้นได้ดี เซฮุนยิ้มร้ายพร้อมกับกอบกุมดึงรูดมันอย่างร้อนแรง

โดยที่ไม่สนว่านี่คือครั้งแรกของลู่หาน..

“อ๊ะ..คุณ..ไม่..อย่า!!”

ร่างเล็กดิ้นพล่านไปกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มเนียนด้วยแรงอารมณ์ที่กำลังตีตื้นขึ้นมาเมื่อโดนปลุกปั่น ลู่หานก็เป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งที่รู้ว่าการกระทำแบบนี้คืออะไร สัมผัสร้อนเร่งเร้าไร้ความปราณีทำให้ริมฝีปากเล็กกัดแน่นกลั้นเสียงครางน่าอาย สองมือถูกกดกักขังไว้ด้วยมือแกร่งเพียงข้างเดียว

ร่างบางกระตุกเกร็งพร้อมกับห้วงอารมณ์ที่กำลังพุ่งถึงจุดสูงสุด แต่ก็ร่วงดิ่งลงก้นเหวเมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนหยุดการกระทำลงไปดื้อๆ..

ร่างเล็กหอบหายใจจนตัวโยน รู้สึกปวดไปหมดทั้งช่วงล่าง สองมือบิดไปมาเพื่อที่จะได้ลงไปช่วยปลดปล่อยตัวเองจากความทรมานนี้แต่ก็ถูกกดเอาไว้กับผืนเตียงจนขยับไม่ได้ ร่างเล็กดิ้นพล่านไปมาอย่างทรมานกับความรู้สึกที่มันตีตื้นขึ้นมารอการปลดปล่อย

“ค้างหรอ..”

“ปล่อย.. ปล่อยผม”

“ร้องขอฉันสิ”

“มะ..ไม่”

“ร้องขอฉัน!!”

“ไม่!!”

“พยศนักนะ!” เสียงทุ้มสบถคำหยาบออกมาอย่างหัวเสีย ใบหน้าหวานหยิ่งผยองแม้จะมีความต้องการแต่ก็ไม่ยอมก้มหัวให้เขาเลยแม้แต่นิด!

มือเรียวกระชากแขนบางขึ้นมาจากผืนเตียงนุ่มจับร่างเล็กกระแทกเข้ากับหัวเตียงอย่างแรงจนเจ็บจุก ใบหน้าหวานสวยที่บัดนี้น้ำตาคลอหน่วยไปด้วยแรงอารมณ์และความทรมานที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเหยเกเมื่อได้รับความเจ็บร้าวที่แผ่นหลังเพิ่มขึ้นมาอีก

มือเรียวปลดเข็มขัดและดึงกางเกงของตัวเองลงเผยให้เห็นท่อนเนื้อแข็งแกร่งที่กำลังขยายขนาด มือขวาบีบแก้มของลู่หานอย่างแรงจนปากเล็กเผยอออกกว้าง ร่างเล็กดิ้นพล่านเมื่อรู้ว่าอีกคนต้องการอะไร มือซ้ายจับท่อนเนื้อรูดรั้งสองสามทีแล้วยัดเข้าไปในริมฝีปากเล็กสีแดงฉ่ำที่อ้าเผยอ น้ำตาใสคลอหน่วยเมื่อศักดิ์ศรีมันถูกเหยียบย่ำจนตกลงสู่ขุมนรก ลิ้นเล็กดันท่อนเนื้อร้อนเอาไว้ไม่ให้มันเข้ามาลึกมากกว่านี้แต่คนเอาแต่ใจก็ดึงดันหยัดสะโพกเข้าไปจนมันคับแน่นเต็มโพรงปากอุ่น มือเรียวที่เปรียบเสมือนคีมเหล็กบีบแก้มเนียนให้อ้ารับของของเขาเข้าไปจนเกือบสุดความยาว

“อมเข้าไป”

“ฮึก.. อือ”

“ถ้ากัดฉันตบเธอแน่ อืม.. อย่างนั้น..” ร่างสูงขยับสะโพกเข้าออกริมฝีปากเล็กที่ดูดเลียเงอะงะราวกับไม่เคย.. แต่มันกลับปลุกปั่นอารมณ์เขาได้ดีกว่าออรัลที่เคยผ่านมาจากผู้หญิงพวกนั้น มือเล็กยังคงดันหน้าท้องแกร่งของเขาเอาไว้ไม่ให้กระแทกเข้ามารุนแรงมากเกินไป

“อือ..อึก ฮึก..”

“อ่า..”

มือเรียวเลื่อนลงกอบกุมแกนกายเล็กอีกครั้ง ขยับรูดมันอย่างไม่ปราณีเพื่อปลุกปั่นและระบายอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านของตัวเอง ร่างเล็กบิดเร้าเมื่อได้รับการปรนเปรอต่อจากเมื่อกี้ ฟันซี่เล็กเผลอขบครูดที่ท่อนเนื้อแข็งขืนที่ขยับเข้าออกภายในโพรงปาก เซฮุนไม่ได้ตบลู่หานอย่างที่คิด แต่มันกลับทำให้เขากระสันมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

ร่างสูงหยัดสะโพกเข้าไปถี่กระชั้นพร้อมกับมือที่ยังคงกอบกุมแกนกายเล็กไว้ อารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นแตะเพดานผสานกับเสียงหอบหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะ ไม่นานสองร่างกระตุกเกร็งพร้อมกันปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมาเต็มมือเรียว ในขณะที่น้ำรักอีกส่วนถูกฉีดเข้ามาเต็มโพรงปาก..

            หัวใจดวงน้อยแตกเป็นเสี่ยงๆ การกระทำสกปรกโสมมราวกับคนไร้หัวใจ รสคาวคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากจนสะอิดสะเอียน เยอะเสียจนบางส่วนไหลย้อนออกมาจากริมฝีปากเล็ก ร่างสูงถอนแกนกายออกมาเมื่อปลดปล่อยเสร็จ ลู่หานโก่งคอจะคายน้ำคาวทิ้งแต่กลับถูกมือของอีกคนบีบเข้าที่แก้มแล้วเชิดขึ้นให้น้ำรักไหลลงคอบาง

            “กลืนมันลงไป!!”

            รสน้ำคาวไหลลงไปในคอบางอย่างช่วยไม่ได้ รสชาติและคราบคาวทำให้ลู่หานร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเมื่อหัวใจมันทนรับไม่ไหว มือน้อยเช็ดคราบน้ำสกปรกออกจากริมฝีปากอย่างขยะแขยง

            ริมฝีปากร้อนกดจูบลงบนผิวแก้มเนียนเลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอหอม กลิ่นกายเฉพาะตัวของคนตัวเล็กที่บัดนี้มันช่างยั่วเย้าเหลือเกินทำให้ยากที่จะระงับอารมณ์ดิบ มือซุกซนปลดกระดุมชุดนอนของอีกฝ่ายลงมาจนหมดแล้วกระชากมันออกจนเห็นไหล่เล็กบอบบางน่าทะนุถนอม ผิวกายขาวเนียนสะท้อนแสงราวกับไม่เคยต้องแดด ริมฝีปากร้ายตามลงไปบดจูบสร้างรอยขบเม้มไปทั่วอย่างไม่ปราณี

ร่างเล็กนั่งนิ่งไร้แรงที่จะปัดป่าย.. ความเหนื่อยล้าผสานกับพิษไข้ที่กำลังก่อตัวขึ้นทำให้ตัวชาไปหมด อุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นสวนทางกับอากาศที่เย็นจากเม็ดฝนที่โหมกระหน่ำลงมาอีกระลอก ผิวกายไร้สิ่งใดปกปิดแตะกับอากาศเย็นภายในห้องที่ควรจะหนาวสั่นแต่กลับร้อนรุ่มไปกับสัมผัสร้อนของอีกฝ่าย

“คุณมันชั่ว เลว.. ฮึก”

“ฉับบอกแล้วว่าฉันเลวได้มากกว่าที่เธอคิด”

“พอใจคุณหรือยังล่ะ..ย่ำยีคนอื่นแล้วเอาเงินฟาดหัว เก็บเงินสกปรกๆของคุณไว้เถอะ เอาไปซื้อศักดิ์ศรีใครก็ได้แต่ไม่ใช่ผม!!”

“ปากดีนักนะยัยลูกคนใช้!!”

จากสัมผัสร้อนแรงแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ที่โดนปั่นหัว  ฟันคมขบกัดเข้าที่ผิวเนื้อขาว ร่างเล็กได้แต่ถดกายหนีไร้แรงจะสู้ ทำเป็นปากเก่งแต่ก็หมดฤทธิ์จะต่อต้าน พยศเข้าเยอะๆสิ!!

เซฮุนดึงขาขาวจนร่างบางลงมานอนใต้ร่าง ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้รับสัมผัสป่าเถื่อนรุนแรง

“อ๊ะ.. คุณ ปล่อยผม อย่า!!”

ปากบางกดจูบลงบนกายขาวทุกซอกทุกมุมอย่างร้อนแรง แยกขาเรียวทั้งสองข้างออกจากกันแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง ลิ้นร้อนตวัดลงบนยอดอกสีหวานที่ตัดกับผิวกายขาวอย่างมีชั้นเชิงจนร่างเล็กกระตุกเกร็ง ดวงหน้าหวานมีน้ำตาคลอหน่วยด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นขึ้นมาอีกรอบ เสียงครางหวานที่หลุดออกมาจากกลีบปากที่กำลังกัดแน่นกลั้นเสียงครางยิ่งทำให้เซฮุนอยากจะขย้ำลูกกวางตัวนี้ให้แหลกคามือ!!

“ครางออกมาสิ!!.. ทีตอนด่าฉันทำไมมันเสียงดังจังเลยล่ะ.. หื้ม?”

ดวงตากลมใสหลับปี๋พยายามไม่สนใจความเสียวซ่านที่กำลังก่อตัวขึ้น เซฮุนสบถเหอะออกมาอย่างเหลือเชื่อเมื่อคนตรงหน้าช่างดื้อด้านเสียเหลือเกิน เห็นได้ชัดว่ากำลังมีอารมณ์จากแกนกายเล็กที่กำลังชูชันขึ้นมาอีกครั้ง หึ.. โดนแค่เลียก็มีอารมณ์แล้วหรือ..

จมูกโด่งซุกไซร้ลงไปบนผิวกายหอมหวานที่สูดดมเท่าไหร่มันก็ยังคงหอมหวานอยู่อย่างนั้น ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปทั่วผิวกายขาวสะอาดลื่นมือ บีบเคล้นคลึงสะโพกนิ่มจนร่างเล็กบิดตัวหลบสัมผัส มือเรียวจับขาทั้งสองขึ้นพาดไหล่กว้าง นิ้วเรียวยาวเขี่ยวนรอบช่องทางรักก่อนจะกดเข้าไปจนสุด ช่องทางตอดรัดนิ้วของเขาแน่นราวกับไม่เคยมีสิ่งใดเคยล่วงล้ำเข้ามาก่อน

“อ๊า!!!! จะ..เจ็บ.. ฮึก..” เสียงหวานใสร้องออกมาเมื่อได้รับความเจ็บปวดที่ช่องทางหลัง ขาเรียวเกร็งแน่นจนกดร่างสูงของเซฮุนให้โน้มเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อคมอยู่จ่อใกล้กับใบหน้าหวานสวยเด่นที่เขาถูกใจตั้งแต่แรกเจอ..

“ยั่วหรอ..” ริมฝีปากบางกระตุกยิ้ม กวาดมองดวงหน้าเล็กที่กำลังเหยเกด้วยความเจ็บ ริมฝีปากกระจับเล็กอ้าเผยอออกราวกับเชิญชวน ไม่รอช้าริมฝีปากร้อนตามลงไปบดจูบอย่างกระหายอยาก รสชาติน้ำรักยังคงติดอยู่ที่ปลายลิ้นเล็กแต่มันกลับหอมหวานเมื่ออยู่ในโพรงปากของร่างบางตรงหน้า นิ้วยาวเพิ่มจำนวนสอดเข้าไปในช่องทางในขณะที่ลิ้นร้อนก็ยังคงบดจูบทำหน้าที่ของมันอย่างต่อเนื่อง

            “ปล่อย..ผะ..ผม”

            “ทำไมล่ะ.. ไม่อยากได้เงินหรอ..”

“ผมบอกแล้วไงว่าเงินสกปรกผมไม่เอา!! อ๊า!!” นิ้วยาวกดเข้าไปกระแทกกับจุดเร้าอารมณ์กระสันภายในจนกระตุกตัวโยน ความเจ็บระคนเสียวซ่านวิ่งแล่นพล่านไปทั่วทั้งตัว หยดเลือดสีแดงสดแห่งความบริสุทธิ์ไหลย้อนออกจากช่องทางที่กำลังโดนนิ้วของคนใจร้ายรุกราน เซฮุนขมวดคิ้วมองหยาดเลือดนั้นอยากฉงน ..

ครั้งแรกงั้นหรือ..

           

            ก็แล้วยังไง คงจะไปเป็นเด็กป๋ากระเป๋าหนักแล้วฉลาดไหวตัวทันสินะ แต่มันไม่ใช่สำหรับเขา ถ้าเขาจะจ่ายเงินเขาก็ต้องได้รับการตอบแทนที่คุ้มค่า เขาไม่ใช่ไอ้นายแบบหน้าโง่นั่นที่จะยอมให้เงินโดยที่ได้แค่จูบ

            ร่างสูงถอนนิ้วออกจากช่องทางที่ขยายจนพร้อมแล้วสำหรับบทรักต่อไป แก่นกายร้อนชูชันขึ้นอีกครั้งจนปวดหนึบตั้งแต่กดนิ้วแทรกเข้าไปในช่องทางตอดรัด ยิ่งคิดถึงภาพที่ยัยลูกคนใช้จูบกับไอ้นายแบบหน้าหล่อนั่นยิ่งทำให้โมโห! อยากได้เงินจนตัวสั่นถึงขนาดยอมแลกจูบทำตัวเหมือนเด็กนั่งดริ๊งก์แลกเงินแค่ไม่กี่หมื่นวอน ถ้าเขาให้ตั้งล้านวอนมันต้องได้มากยิ่งกว่าจูบ!!

            มือเรียวจับท่อนเนื้อแข็งขืนของตนจ่อที่ช่องทางที่กำลังขมิบตอดรัด หยัดสะโพกเข้าไปอย่างแรงจนสุดความยาวรวดเดียว ผนังอ่อนนุ่มอุ่นร้อนตอดรัดเขาอย่างดีทำให้อดไม่ได้ที่จะซี้ดปากด้วยความเสียวซ่าน เสียงหวานใสร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดราวกับร่างกำลังจะแหลกสลาย

            “อ๊า!!.. คุณ มะ..มันเจ็บ ไม่ เอาออกไป ไม่!!”

          “หุบปากแล้วครางอย่างเดียวพอ”

          หยาดน้ำตาใสไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด มันร้าวไปแทบทุกส่วนของร่างกาย ร่างสูงค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกเพื่อปรับช่องทางให้คุ้นชิน ความคับแน่นจากแกนกายใหญ่ทำให้ลู่หานดิ้นพล่าน มือเล็กตีลงบนหน้าท้องแกร่งที่กำลังขยับเข้าออกเป็นจังหวะราวกลับจะบอกให้หยุด แต่สัมผัสเบาบางเหมือนแตะเพื่อยั่วอารมณ์เสียมากกว่า

           

            “อ๊ะ.. อื้ม... อื้อ” ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเพียงไม่นาน เสียงครางหวานพยายามอดกลั้นเอาไว้ไม่ให้คนด้านบนได้ใจไปยิ่งกว่านี้ ขบกัดหลังมือเอาไว้เพื่อปกปิดเสียงน่าอาย น้ำตาไหลรินลงมาเมื่อพบว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่.. ความอัปยศที่ยิ่งกว่าโดนตราหน้าว่าเป็นลูกคนใช้ต้อยต่ำ ความเป็นมนุษย์ถูกเหยียบย่ำเพียงเพราะความสะใจของคนๆเดียว..

            “ครางออกมาสิ กัดมันไว้ทำไม!!”

            ร่างสูงกระแทกรุนแรงไม่ยั้งเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงดื้อด้าน ขนาดมีเซ็กซ์อยู่กับเขาแล้วยังพยศได้อยู่อีก !! ก็เอาสิ จะทำให้ครางลั่นห้องเลยคอยดู!!

           

            กลีบปากร้อนบดจูบลงบนผิวเนื้อขาวบริเวณซอกคอและติ่งหู จงใจเป่าลมหายใจร้อนลงบนจุดไวต่อสัมผัสจนอีกฝ่ายเอียงคอหลบ ฟันคมขบกัดติ่งหูเล็ก ทิ้งรอยไว้ทุกที่ที่ลากริมฝีปากผ่าน สะโพกสอบยังคงกระแทกจังหวะร้อนแรงไม่หยุดจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังสอดรับไปทั่วทั้งห้อง แต่เสียงครางหวานกลับไม่หลุดลอดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว

           

            “อึ่ก..อือ.. แฮ่ก” หลังมือถูกกัดบนเป็นรอยฟันห้อเลือด ความร้อนรุ่มแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกาย ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ร่างเล็กไม่เคยได้รับ มันเหมือนกับลอยอยู่บนกลีบกุหลาบ แต่ก็เจ็บปวดราวกับมีหนาวแหลมคมทิ่มแทง ความสุขสมที่มาพร้อมกับความเจ็บปวด..

            เล็บคมครูดเข้ากับแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆราวกับจะให้มันหายไปลงกับรอยนี้ หลังมือที่ถูกกัดจนเลือดซิบถูกปล่อยทิ้งไว้บนผืนเตียงนุ่มเมื่อทนความเจ็บไม่ไหว ร่างสูงเพิ่มจังหวะกระแทกกระทั้นถี่ยิบเมื่อคนใต้ร่างช่างตอดรัดเขาดีเหลือเกิน กามารมณ์ที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้แก่กันส่งผลให้หัวเตียงกระแทกกับผนังดังกึกๆ แต่กระนั้นเสียงครางหวานที่เซฮุนอยากได้ยินกลับไม่มีเล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว

            กะอีแค่เสียงครางยังไม่ยอมทำตามความต้องการของเขา..

            ก็ลองดูว่ายังจะทนได้อยู่อีกไหม!

            ขาเรียวอ่อนยวบตกลงมาจากไหล่กว้างอย่างอ่อนแรง แต่ก็ถูกจับขาให้ถ่างออกกว้างกว่าเดิมแล้วจับให้มาเกี่ยวเอวไว้แทน แกนกายร้อนที่กดลงมาได้ลึกกว่าเดิมทำให้ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างเจ็บจุกระคนเสียวซ่าน น้ำตาหยดใสคลอหน่วยไปด้วยแรงตัณหาที่คนบนร่างมอบให้จนแทบกลั้นเสียงน่าอายไว้ไม่อยู่ ได้แต่กัดปากเอาไว้ให้สติอยู่กับตัวไม่เผลอไผลไปกับสัมผัสเร่าร้อนของอีกฝ่าย ริมฝีปากแดงถูกกดจูบลงมาอีกครั้ง ดูดกลืนเอาน้ำหวานใสจนพอใจแล้วละลงไปชิมลูกวาดสีหวานลงลิ้นหนักหน่วงจนมันตั้งชันสู้ความเร่าร้อน

“อ๊ะ! .. ” เซฮุนจิ๊ปากอย่างขัดใจที่เรียกเสียงครางคนตัวเล็กได้เพียงเท่านี้ แต่ยิ่งดื้อด้านเท่าไหร่เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะมากขึ้นเท่านั้น!

“ร้องออกมา ฉันบอกให้ร้องออกมา!!”

“มะ..ไม่”

“แค่ร้องออกมามันจะตายหรือไงห๊ะ!!”

“อ๊ะ! .. ฮึก.. อือ”

ร่างสูงจับตัวอีกคนพลิกให้นอนคว่ำทั้งที่ส่วนกลางลำตัวยังเชื่อมกันอยู่ มือเรียวจับมือเล็กให้จับขอบหัวเตียงไว้ ยกสะโพกให้ขึ้นมารับแรงกระแทกรุนแรงกว่าเดิมจนกายเล็กสั่นคลอน แขนหนึ่งโอบเอวคอดบางเอาไว้แล้วแนบลำตัวลงไปกับแผ่นหลังนวลเนียน กดจูบลงบนท้ายทอยแล้วลากลงมาบดจูบทั่วแผ่นหลังบางฝากรอยทิ้งไว้จนแทบไม่เหลือที่ว่าง มือขวาเลื่อนมากอบกุมแก่นกายเล็กที่กำลังแข็งขืนและดูท่าว่ากำลังปวดหนึบรอการปลดปล่อยอยู่เช่นกัน ดึงรูดมันอย่างร้อนแรงจนร่างเล็กเข่าอ่อนทรุดตัวลงไปกับผืนเตียง

“อ๊า.. คุณ ปล่อยผม.. ฮึก..”

“คนที่เอากับฉันไม่เคยมีใครเงียบเสียง”

“ฮึก ฮือ..”

มือเรียวเร่งจังหวะถี่จนแก่นกายเล็กร้อนรุ่มเตรียมพร้อมจะปลดปล่อย พร้อมกับกระแทกสะโพกลงไปในช่องทางถี่ยิบ การปรนเปรอทั้งสองด้านทำให้ลู่หานร้องไห้ออกมาเมื่อกามารมณ์มันทำให้ร่างกายแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ความเสียวซ่านที่ไม่รู้จะระบายออกทางไหนได้แต่จิกเล็บลงบนเนื้อไม้ขอบเตียงจนข้อนิ้วซีด

“ฮะ..อ๊า..อ๊า..”

เสียงหวานใสครางออกมาเมื่อทนแรงเร้าไม่ไหว ปล่อยกายให้ร่างสูงได้กระทำตามใจชอบอย่างไม่สามารถขัดขืนได้อีกต่อไป พิษไข้กำลังตีตื้นขึ้นมาจนกายบางร้อนรุ่มไปหมดไม่มีแม้แต่แรงที่จะปัดป่าย ดวงตากลมปิดลงพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มด้วยความเจ็บปวด..

“อา..อ๊ะ อ๊ะ ฮึก. อ๊ะ” จังหวะกระแทกสอดคล้องกับเสียงหวานทำให้ร่างสูงยิ้มอย่างพึงพอใจ มันปลุกเร้าอารมณ์เขาให้พุ่งทะยานขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว สะโพกสอบกระแทกถี่กระชั้นรุนแรงเมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุด อารมณ์ชายหนุ่มวัยรุ่นที่กำลังพลุ่งพล่าน กายแกร่งกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มช่องทางที่ยังคงขมิบตอดรัด บางส่วนไหลย้อนออกมาอาบต้นขาขาวเนียนปนกับลิ่มเลือดแห่งความบริสุทธิ์..

ร่างเล็กทรุดลงกับผืนเตียงนุ่มอย่างอ่อนแรง มือร้อนรูดรั้งแก่นกายเล็กจนลู่หานกระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาอีกรอบเลอะเต็มฝ่ามือเรียว เซฮุนจับตัวลู่หานพลิกกลับมานอนหงาย แผ่นอกบางขยับขึ้นลงหอบหายใจรวยริน ตากลมใสปรือด้วยความสุขสมที่พึ่งได้รับการปลดปล่อย กลีบปากบวมแดงอ้าเผยอรับอากาศเข้าปอด แก้มใสมีคราบน้ำตาและไรผมสีน้ำตาลลาเต้ชื้นเหงื่อ แต่น่าแปลกที่กลิ่นกายหอมหวานยังคงอยู่..

จมูกโด่งก้มลงซุกไซร้ผิวกายขาวเนียนเพื่อปลุกอารมณ์ร่างบางอีกครั้ง ส่วนที่ยังคงเชื่อมต่อกันขยับเข้าออกเนิบนาบราวกับต้องการสานต่อบทรักอีกรอบอย่างไม่รู้จักพอ

“คุณ.. พอแล้ว”

“ฉันจ่ายให้เธอแน่นอนไม่ต้องห่วง”

“ผมไม่ได้อยากได้เงินด้วยวิธีนี้ ฮึก.. พอใจคุณแล้วใช่มั้ย ปล่อยผมไปซักที”

“แล้วทีไปนั่งให้มันจูบทำไมถึงทำได้ล่ะ!! ทำมาเป็นพูดว่าไม่อยากได้เงินด้วยวิธีนี้แต่การกระทำของเธอมันต่างจากที่เธอพูด จะให้ฉันเชื่อเธออย่างนั้นหรอ ห๊ะ!!”

“ผมไปจูบกับใคร!! คุณรู้มั้ยว่าผมไม่เคยจูบกับใครเลยนอกจากคุ.. !!”

ร่างเล็กหยุดคำพูดฉับลงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดออกไปให้อีกคนได้ใจและนำมาเป็นประเด็นจิกกัดเขาอีก ลมหายใจร้อนเมื่อพิษไข้มันกำลังรุมเร้ากับร่างกายที่เหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่ทำให้ตอนนี้ลู่หานแทบจะประคองสติตัวเองไว้ไม่อยู่ แต่คนใจร้ายไม่รู้จักพอยังคงเอาแต่ใจอยู่อย่างนั้น ลู่หานเหนื่อยแล้ว..

“เอาเป็นว่าผมไม่ได้จูบกับใครมั่วซั่ว ปล่อยผมเสียที เก็บเงินสกปรกๆของคุณไว้เถอะ เผื่อมันจะจรรโลงจิตใจของคุณให้มันดีขึ้นมาบ้าง”

เซฮุนคิ้วกระตุกเมื่อพบว่าร่างเล็กกำลังพ่นคำว่าร้ายใส่เขา ช่างไม่เจียมตัวเลยจริงๆว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานะที่ตกเป็นรองขนาดไหน ปากเก่งยังไงก็เก่งอย่างนั้น เซฮุนรู้สึกเหมือนกับโดนปั่นหัวอีกครั้งเมื่อคิดว่าตนชนะแล้วแต่พอมองดีๆร่างเล็กกลับไม่เกรงกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย เหมือนจะชนะ..

แต่ก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบ..

สะโพกสอบขยับรุนแรงขึ้นจนใบหน้าหวานสะบัดไปมา เสียงชื้นแฉะจากน้ำรักในช่องทางดังสอดประสานเข้ากับจังหวะ มือเรียวจับสองขาแยกออกจากกันอีกครั้งแล้วกดแกนกายเข้าไปจนกระแทกกับจุดกระสัน เสียงครางหวานดังระงมไปทั่วห้องผสานกับเสียงฟ้าร้องจากภายด้านนอก

“ครางชื่อฉันสิ”

“อ๊า.. ไม่..ปล่อยผม..เจ็บ..”

“ฉันบอกให้เรียกชื่อฉัน!!”

“......”

“โธ่เว้ย!!”

ร่างสูงดึงร่างเล็กให้พลิกตัวขึ้นมาอยู่บนตัวเขา ลู่หานสะดุ้งเฮือกเมื่อแกนกายที่ยังค้างคาอยู่ด้านในขยับควงเมื่อเปลี่ยนท่า แถมตอนนี้สะโพกอิ่มของตนก็กำลังกดทับลงไปบนท่อนเอ็นร้อนแข็งขืนที่มันกระแทกขึ้นมาจนจุกไปทั่วท้องน้อย ใบหน้าหวานเหยเกน้ำตาคลอหน่วยมือเล็กสองข้างยันหน้าท้องแกร่งที่มีเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มกระดุมหลุดลุ่ยเผยผิวขาวดุจเจ้าชายหิมะของอีกฝ่ายที่ตัดกับสีเสื้อราวกับหยินหยาง เรือนผมสีควันบุหรี่กับดวงหน้าหล่อคมที่ยามนี้เคล้าไปด้วยกามารมณ์ยังดูดีเสียจนลู่หานต้องเบือนหน้าหนี

สะโพกสอบกระแทกสวนขึ้นมาจนร่างเล็กกระตุกเกร็ง มือเรียวดึงแขนบางให้โน้มตัวลงมาทาบทับเขา ฝ่ามืออุ่นเลื่อนขึ้นมากดท้ายทอยอีกฝ่ายลงมาประกบจูบ ลิ้นร้อนกวาดควงไปทั่วโพรงปากหวานดูดเล็มน้ำใสอย่างร้อนแรง ฟันคมขบกัดเข้าที่ปลายลิ้นเล็กเบาๆเรียกเสียงครางอือด้วยความเจ็บ ตวัดเกี่ยวลิ้นที่หดหนีดื้อด้านให้เข้ามาเกี่ยวพันกันในโพรงปากของเขา เสียงชื้นแฉะจากการแลกเปลี่ยนความหวานผสานกับเสียงเข้าจังหวะของช่วงล่างทำให้เตียงของโอเซฮุนแทบลุกเป็นไฟ !

“ฮ่ะ..อึก..อื้อ”

“อ่า...”

มือเรียวจับสะโพกเล็กให้ขยับขึ้นลงเข้ากับจังหวะเอวของเขา ร่างสูงหยัดตัวขึ้นให้อยู่ในท่านั่งทั้งคู่พร้อมกับกดจูบลงไปที่แก้มเนียน เลื่อนลงมาเลียวนรอบๆลูกกวาดสีหวาน แรงขยับขึ้นลงทำให้ลิ้นร้อนของเขาปลุกปั่นอารมณ์ของคนตัวเล็กได้ดีขึ้น สองแขนบางโอบรอบต้นคอร่างสูงราวกับหาที่ยึด จิกเส้นผมสีควันบุหรี่ระบายความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายกำลังมอบให้ เสียงบดจูบกับเสียงหอบหายใจดังระงมไปทั่วห้องกว้างของลูกชายเพียงคนเดียวแห่งตระกูลโอ

“เรียกชื่อฉันสิ อ่า.. ยัยลูกคนใช้”

“...”

“ฉันบอกให้เรียกชื่อฉัน หูหนวกหรือไง!” ร่างสูงกระแทกสะโพกสวนขึ้นอย่างรุนแรง เร่งเร้าจังหวะถี่ยิบจนเสียงหวานใสครางออกมาใกล้ๆหู แต่กระนั้นก็ยังไม่ยอมเรียกชื่อเขาออกมาเสียที

ราวกับเป็นสิ่งยั่วยุชั้นดีเมื่อร่างเล็กไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขาง่ายๆ เหมือนกับการเล่นเกมไล่ล่าที่อีกฝ่ายเป็นถึงจอมเวทย์และเขาก็เป็นผู้ไล่ล่ามีอาวุธครบมือแต่ไม่สามารถโจมตีอีกฝ่ายให้เพลี่ยงพล้ำได้เลย ได้แต่วิ่งตามและโดนปั่นหัวไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด

“อ๊า.. คุณ..เบาๆ..”

“บอกให้เบาร่างกายเธอมันไม่บอกแบบนั้นนะ”

“อ๊ะ! ฮึก.. อ๊า อ๊าา”

ช่องทางขมิบตอดรัดแก่นกายร้อนระรัว สะโพกนิ่มที่อีกฝ่ายไม่ต้องจับโยกขึ้นลงกระแทกสอดรับกับสะโพกสอบที่สวนขึ้นมาอย่างร้อนแรง เสียงครางหวานดังระงมข้างหูเขาราวกับจะยั่วยวน สองแขนบางยังคงโอบรอบคอเขาไว้ เมื่อกระแทกโดนจุดกระสันใบหน้าหวานก็เชิดขึ้นความเสียวซ่านแล่นไปทั่วกาย เล็บคมจิกครูดแผ่นหลังเมื่ออารมณ์กำลังพุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ ร่างกายบิดเร้าและเพิ่มจังหวะให้รุนแรงขึ้นเสียเอง

“จะไม่ยอมเรียกชื่อฉันจริงๆใช่มั้ย”

“มะ..ไม่ อ๊ะ”

“หยิ่งจริงๆยัยลูกคนใช้ชั้นต่ำ!”

“ฮึก.. อือ..”

ก็คุณไม่ยอมเรียกชื่อผมก่อน ..

ลมหายใจร้อนจากพิษไข้เป่ารดบนลำคอแกร่ง ดวงตากลมปรือปรอยเต็มทีพร้อมกับแรงขยับสะโพกที่ช้าลง ร่างเล็กทิ้งตัวลงไปกับร่างสูงตรงหน้าอย่างอ่อนแรง ลำตัวสั่นคลอนไปกับแรงกระแทกที่อีกฝ่ายมอบให้ ความเสียวซ่านที่กำลังพุ่งทะยานทำให้ทั้งคู่ไม่สนใจว่าเสียงเตียงกระทบกับฝาผนังหรือเสียงครางมันจะเล็ดลอดออกไปให้ใครได้ยิน เพราะเสียงฝนที่กระหน่ำตกลงมาจากด้านนอกช่วยปกปิดเสียงแห่งความวาบหวามไว้ได้เป็นอย่างดี

ร่างกายกระตุกเกร็งพร้อมกันอีกครั้งเมื่อเดินทางมาถึงจุดสูงสุดของห้วงอารมณ์ใคร่ ลู่หานปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่งในขณะที่ช่องทางก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำรักของอีกฝ่าย

หัวกลมๆซบลงบนบ่ากว้างพร้อมกับสติที่ขาดห้วง.. ลมหายใจร้อนและร่างกายที่ผ่านการโหมหนักทำให้ร่างเล็กทนรับไม่ไหว การที่ลู่หานทนมาได้ถึงตอนนี้ก็ถือว่าเก่งมากพอแล้ว..

ร่างสูงยกสะโพกนิ่มขึ้นจากแกนกายของเขาที่ยุบตัวลงเมื่อได้รับการปลดปล่อย ร่างเล็กอ่อนปวกเปียกโงนเงนจนเซฮุนรับไว้แทบไม่ทัน ลู่หานสลบไปด้วยพิษไข้และความอ่อนล้า.. ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อพบว่ายัยลูกคนใช้อวดดีสลบไปแล้ว สลบคาอกของเขา วางร่างเล็กที่เต็มไปด้วยรอยแดงพร่างไปทั่วตัวลงบนผืนเตียงนุ่ม คราบน้ำตาติดอยู่บนแก้มเนียนใส ริมฝีปากบวมแดงที่กำลังเห่อด้วยพิษไข้.. ที่เซฮุนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตากฝนมาทั้งวันจนพิษไข้กำเริบหนัก..

“แค่เรียกชื่อฉันมันเสียศักดิ์ศรีมากสินะ..”

ร่างสูงทิ้งตัวลงบนผืนเตียงยับยู่ยี่ สวมใส่เสื้อนอนให้ร่างบางลวกๆแล้วลุกขึ้นเดินออกไปสูบบุหรี่ด้านนอกระเบียง..

ถึงจะทำลายอีกคนได้..

แต่ศักดิ์ศรีที่อีกฝ่ายหวงแหน เซฮุนกลับไม่มีสิทธิ์ที่จะเอื้อมไปแตะมัน ..

และต่อให้จ่ายเงินอีกเป็นร้อยล้าน เขาก็ไม่สามารถที่จะซื้อมันได้จริงๆ ..

                 

“อย่าคิดว่าฉันจะจบเพียงแค่นี้.. ในเมื่อเธอยังพยศ.. ฉันจะเป็นคนกำราบเธอเอง !!!”

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กลับไปเม้นด้วยน้า http://writer.dek-d.com/deerhhky/story/view.php?id=1085224

สกรีมลงทวิต #availhh