Cherry boy story : เปลี่ยนเทยให้เถื่อน
:: SPECIAL ::
ขุ่นแม่แบคตุ๊ดแรดคนสวยกว่าตุ๊ดแบ๊ว
Part
ฮัลหลาววววววววววววววววววว
สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่าน(พนมมือไหว้ย่อเข่า) ยังจำขุ่นแม่แบคกันได้อยู่ใช่มั้ยเอ่ย
น่ารักมากมารับจุ๊บไปคนละจุ๊บ (จับคิส)
เรื่องราวของอีลู่กับพี่โหดผัวมันลงเอยด้วยดี
แต่จุ๊ๆอย่าคิดว่าฟิคตลกโปกฮาเรื่องนี้มันจะไม่มีอะไรนะคะ
มันก็ไม่มีอะไรจริงๆนั่นแหละ.. แต่บอกไว้ตรงนี้เลยนะคะว่าถ้าไม่มีขุ่นแม่แบคคนนี้
สองคนนั้นก็ไม่มีวันลงเอยกันหรอกย่ะ(ปิดปากหัวเราะ)
ย้อนกลับไปตั้งแต่อีลู่กลับมาจากค่ายตอนนู้นนะคะ
คนใกล้ชิดกับมันที่สุดอย่างขุ่นแม่ทำไมจะไม่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของลูกสาวล่ะคะ
ลู่หานคนสวยดอกไม้บานกลายเป็นดอกไม้เหี่ยวหนอนเจาะดอกหนึ่ง
แถมยังทำตัวลับๆล่อเหมือนพยายามจะหลบหน้าใครยังไงยังงั้น
ถามมันก็ไม่ได้เรื่องหรอกค่ะเอาแต่เบี่ยงประเด็นชวนคุยนอกเรื่อง
แถไปเรื่องคิตตี้ลิมิเต็ดชุดใหม่ ไปไกลถึงจะไปสอยที่ญี่ปุ่นเลยค่ะ
ขุ่นแม่อยากจะร่ำไห้!
แต่อย่าคิดว่าคนอย่างขุ่นแม่แบคจะสิ้นไร้ไฟสวาทนะคะ(ไม่เกี่ยว)
อยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้! เพราะฉะนั้นคนที่น่าจะอยู่ใกล้ชิดกับสองคนนั้นที่สุดในช่วงเวลาไปค่ายรับน้องก็คือ..
คิมจงอินสุดหล่อพ่อรวยของตุ๊ดแรดเองค่ะ!
เป็นปกติที่จงอินมักจะฝากของไปให้ลู่หานผ่านดิฉันบ่อยๆ
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เราจะสามารถเจอกันได้ง่ายๆที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัยสักที่
“โทรเรียกมามีอะไร ลู่หานจะเอาหนังโป๊อีกหรอ”
เดี๋ยวนะคะ นี่เขาฝากหนังโป๊ไปให้ลู่หานดูหรอ
นั่นตุ๊ดแบ๊วดอกไม้บานนะยะ เดี๋ยวได้เลือดกำเดาไหลแหกหมดตัวกันพอดี (มารู้ทีหลังว่าแหกไปแล้ว)
“ลู่หานมันไม่วิปริตเหมือนนายหรอกนะ”
“ฮ่าๆ ก็นึกว่าจะติดใจ”
หือนี่ถ้าไม่ติดว่าหล่อนี่มีเอาเล็บสวยๆลายเสือดาวข่วนหน้าแน่ๆ
อย่ามาทำลูกสาวขุ่นแม่นะ! เข้าธุระเลยดีกว่า ตอนนี้อยากรู้จนตัวสั่นไปหมดแล้ววว
(สั่น)
“ช่วงนี้อีลู่มันดูหงอยๆอ่ะ
ตอนไปรับน้องมันเป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“แค่กๆ!”
จงอินสำลักกาแฟที่พึ่งดูด
“คือ..
เรื่องแม่งยาวว่ะ” เขาวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ก่อนจะปรับสีหน้าทีเล่นทีจริงเมื่อกี้เป็นจริงจังขึ้น
นั่นไง!
(ตบเข่าฉาด)
ว่าแล้วว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ เซนส์ตุ๊ดไม่เคยพลาดค่ะ
“ยาวก็ต้องเล่า
เอากาแฟอีกสิบแก้วก็ต้องเล่า!” /เปย์
“ทุกคนรู้แล้วว่าลู่หานเป็นตุ๊ด”
“ห๊ะ!!”
ว้ายยย
ชิบหายแน่ๆค่ะงานนี้!
มิน่าล่ะมันหลบหน้าเซฮุนเป็นว่าเล่นเลย ตายๆๆๆ ตายแล้ว!
“แม่งโดนแกล้ง
ไอ้สัดตัวนึงที่ชื่อฟรอยด์มันชอบลู่หานไง แล้วมันเสือกชั่วประจานว่าลู่หานเป็นตุ๊ดแค่เพราะมันไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของลู่หานเป็นรูปเซฮุนอ่ะ
แม่งเหี้ยป่ะล่ะ”
“อ้าว อีผู้ชายจัญไร!”
“เออดิ แต่ไม่เป็นไรนะ เราด่าแทนนายไปเยอะละ”
นี่จงอินเขาด่าคนเป็นด้วยหรอคะ
นึกว่าจะทำหน้าหล่อแล้วก็ทำตัวอบอุ่นไปวันๆ แต่ก็ดีแล้วแหละคนชั่วแบบนี้ต้องโดนแหกค่ะต้องโดน! มาทำลูกสาวขุ่นแม่หงอยเป็นหมาแดกแฟ้บได้ยังไง อย่าให้ตุ๊ดได้ออกโรงเลยค่ะเดี๋ยวมันไม่ได้ผุดได้เกิด
“แล้วเซฮุนว่าไงมั่งอ่ะ” ถามด้วยความเสียวสันหลังวาบพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“ไอ้ห่านี่ก็หงอยพอๆกับลู่หานเลย เราก็งงนะว่ามันรู้สึกดีต่อกันขนาดนี้ทำไมแม่งไม่คุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวซะที”
“รู้สึกดีต่อกัน?”
นี่ตรูพลาดอะไรไปอีกแล้วใช่มั้ยคะ
“ฟังสิ่งที่เซฮุนพูดกับเราหลังจากที่มันรู้ว่าลู่หานเป็นตุ๊ดนะ
มันบอกว่า ให้ลู่หานโกหกมันต่อไปก็ได้ หลอกมันต่อไปก็ได้ แค่อย่าทิ้งมันไปก็พอ”
“...”
“แล้วบวกกับอาการของมันตอนนี้.. นายคิดว่าไงอ่ะ”
“พ่อยอดปลาตีนของกู มึงพระเอกมาก”
ตุ๊ดเอามือกุมอกประทับใจ
“แม่งก็เป็นงี้แหละ พูดน้อย แต่พูดตรง
แต่กับเรื่องความรักดันเกิดไม่กล้าไปพูดกับลู่หานตรงๆ”
ตุ๊ดขอตบปากตัวเองป๊าบๆสองทีได้มั้ยคะ
มันยิ้มไม่หุบเลยให้ตาย.. รู้สึกดีใจแทนลู่หานว่ามันเลือกคนไม่ผิด
แล้วก็ดีใจที่มีคนๆหนึ่งมอบความรู้สึกให้กับลู่หานมันขนาดนี้
ถ้าลู่หานรู้..
มันต้องดีใจแน่ๆเลย..
คนเป็นเพื่อนอย่างเราสองคนก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้าบานเป็นจานทรูค่ะ
มันฟินอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน เห็นเพื่อนสมหวังเป็นฝั่งเป็นฝา
มันก็เหมือนกับพ่อแม่ที่เห็นลูกประสบความสำเร็จ ตุ๊ดฟินแทนค่ะอยากจะลุกขึ้นเต้นหลีด
สามสี่! แรดเริ่ดเชิด!!
“แล้วจะทำยังไงต่อดีอ่ะ อีกคนก็หนี อีกคนก็ไม่ทำอะไรสักที
ตุ๊ดหัวร้อนแล้วนะคะเนี่ย”
“ตอนนี้ก็คงทำได้แค่รอนั่นแหละ
ถ้าพวกมันรักกันจริงๆยังไงมันก็ทนความคิดถึงกันไม่ไหวหรอก”
“งุ้”
ชงทำไมคะพ่อเป็นบาริสต้าหรอ
ตุ๊ดเขินเลยไงจะอะไรล่ะ
แล้วหลังจากวันนั้นตุ๊ดก็ทำได้แค่รอจริงๆค่ะ
มีไปคุยเล่นกับลู่หานบ้าง อยู่กับมันให้มากขึ้นเดี๋ยวมันจะเหงาแล้วก็ฟุ้งซ่านคิดสั้นขึ้นมา
สงสารอีลู่มันนะคะ..
มีความรักกับเค้าทั้งที แต่อุปสรรคดันเยอะแยะเต็มไปหมด..
จงอินสุดหล่อพ่อรวย
Part
วันนี้มีเรียนบ่ายครับ..
คนที่ความแอคทีฟติดลบอย่างผมเดินเอื่อยๆขึ้นตึกภาคโยธาไม่รีบไม่ร้อนใดๆ
เมื่อวานไปเม้าท์มอยกับแบคฮยอนเพื่อนลู่หานที่ร้านกาแฟจนถึงสองทุ่ม
หมดกาแฟไปสามแก้ว แต่กาแฟไม่ใช่ปัญหาสำหรับการนอนหลับของผมเลยแม้แต่นิดเดียว
ปัญหาของผมมันอยู่ที่ว่าจะทำยังไงให้เพื่อนของผมยอมลดความอคติเกลียดตุ๊ดแล้วยอมรับความเป็นจริงซะทีว่ามันหลงรักลู่หานเข้าแล้วจริงๆ
เมื่อคืนผมเอาแต่คิดเรื่องนี้จนรู้ตัวอีกทีก็เช้าเสียแล้ว..
บางทีนี่ก็เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียของผม
ผมชอบกังวลและเป็นห่วงเรื่องของคนอื่นมากจนเกินไป ไม่ได้ขี้เสือกนะครับ
เค้าเรียกว่าใส่ใจและเป็นห่วงจนนอนไม่หลับ
“อ้าว ไอ้ฮุน มาทำไรวะ”
ไอ้เพื่อนหล่อโหดโฉดชั่วของผมยืนกอดอกหน้าเครียดๆอยู่หน้าห้องเรียนของผม
นี่ถึงกับลงทุนมาหาถึงห้องเรียนแสดงว่าต้องมีเรื่องด่วนอะไรแน่ๆ
“กูมีเรื่องอยากจะถามมึง”
“ว่า”
“ใครเป็นคนปล่อยข่าวว่าลู่หานเป็นตุ๊ด”
ช้างเย็ด อะไรดลใจให้เพื่อนกูถามคำถามนี้
หรือเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาจะทำให้มันรู้ใจตัวเองแล้ว
“เชี่ยฟรอยด์ เพื่อนในเซคกูเอง”
ผมตอบพร้อมกับชี้เป้าให้เรียบร้อย
ป่านนี้ไอ้ฟรอยด์ขัดหม้อมันคงนั่งหน้าสลอนอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้วล่ะเพราะใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว
จะว่าไปผมก็เขม่นมันอยู่เหมือนกัน หลังจากมีเรื่องในห้องน้ำในค่ายรับน้องวันนั้นผมกับมันก็มองหน้ากันไม่ค่อยติดเท่าไหร่
ได้ยินข่าวแว่วๆว่ามันกำลังจีบรุ่นพี่อยู่ด้วย
ทำชีวิตลู่หานป่นปี้แล้วจะหนีไปมีความสุขไม่เรียกว่าเหี้ยจะให้เรียกว่าอะไรได้อีก
“ไปลากคอมันออกมา”
เสียงเย็นๆของไอ้ฮุนทำเอาผมหนาวถึงไขกระดูก
มันต้องอย่างนี้สิวะเพื่อนกู๊!
ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะผลักประตูเข้าไปในห้อง
กวาดสายตามองรอบห้องสามรอบถ้วนก็ยังไม่เห็นวี่แววของไอ้ฟรอยด์เลย เฮ้ย
หรือว่ามันจะโดดเรียนวันนี้วะ บุญหนุนนำแม่งจริงๆ..
ผมถอนหายใจอย่างเซ็งไก่ก่อนจะหมุนตัวผลักประตูออกไปบอกไอ้ฮุน
แต่ยังไม่ทันที่ประตูจะได้แง้มออกไปผมก็ได้ยินเสียงร้องอ๊ากกกกมาจากทางด้านนอก
เชี่ยละเกิดอะไรขึ้นวะ!
“มึงจะทำอะไรกู!!”
เสียงไอ้ฟรอยด์ร้องโวยวายเมื่อถูกไอ้ฮุนกำคอเสื้อแน่นจนหายใจไม่ออก
ข้างๆไอ้ฟรอยด์มีสาวรุ่นพี่ที่มันกำลังควงยืนตกใจตาโตอยู่ข้างๆ ผมร้องเฮ้ยแล้วรีบวิ่งไปหาไอ้ฮุนไม่ให้ใจร้อนโยนแม่งลงตึก
“ทำอะไรหรอ..
กูต้องถามมึงมากกว่าว่ามึงทำเหี้ยอะไรไว้!!!”
“กูทำเหี้ยอะไร!”
“มึงประจานลู่หานจนเค้าอายแล้วมึงก็หนีมาควงกับอีนี่เนี่ยนะ
สันดานมึงแม่งต่ำตมยิ่งกว่าไส้เดือนในดินอีก!”
มืออีกข้างของไอ้ฮุนกำหมัดแน่นและพร้อมง้างวงสวิงต่อยปากได้ทุกเมื่อ
ไอ้ฟรอยด์กลัวจนหัวหด ไม่รู้ฤทธิ์ความโหดของเพื่อนกูซะแล้ว..
ไอ้ฮุนมันเป็นนักกีฬาของโรงเรียนสมัยมัธยม
เรื่องกำลังกายและความเอาจริงของมันไม่มีใครเทียบ
คิดจะหาเรื่องมันต้องกลับบ้านไปทบทวนอีกสามปีเหอะ
“มึงไม่เคยรู้ใช่มั้ยว่าทำไมลู่หานถึงต้องปิดเรื่องนี้เป็นความลับ
กูจะบอกให้ก็ได้.. เพระเค้าแคร์ทุกคนที่อยู่รอบตัวเค้าไงวะ
มันไม่ได้ง่ายสำหรับลู่หานเลยไอ้การปิดความลับเรื่องตัวตนของเค้าน่ะ
แล้วแม่งต้องทนอยู่จนกว่าจะเรียนจบ มึงคิดว่าลู่หานเค้าต้องใจสู้แค่ไหน
ทีนี้มึงตาสว่างเห็นธรรมหรือยังว่ามึงทำร้ายคนน่าสงสารคนหนึ่งได้ลงคอ”
“...”
“ถ้ามึงเป็นลูกผู้ชายพอและไม่หน้าตัวเมีย
มึงควรที่จะโทรไปขอโทษลู่หานซะ”
อุมะ..
กูอยากจะโทรชวนแบคฮยอนมาช่วยกันลุกขึ้นตบมือรัวให้ไอ้ฮุน
พอไอ้ฮุนพูดจบก็ปล่อยคอเสื้อไอ้ฟรอยด์แล้วเดินลงบันไดจากไป
ไม่รู้ว่ามันจะไปไหนเพราะดูรีบมาก (มารู้ทีหลังว่าไปง้อลู่หานนั่นแหละ)
เหลือตรงนี้ให้ผมจัดการต่อ
ผมที่หมั่นไส้และมีคดีแค้นกับไอ้ฟรอยด์เป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ตรงเข้าไปว้ากมันต่อทันที
“ยืนเฉยทำเหี้ยไร!
เพื่อนกูบอกให้โทรไปขอโทษลู่หานก็โทรไปดิวะ หรือต้องให้กูใช้กำลัง!”
“อ.. เออๆ”
มันหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างกลัวๆก่อนจะกดโทรหาลู่หานโดยที่มีผมยืนคุมอยู่
พอลู่หานรับสายมันก็รีบพูดรัวขอโทษอย่างกับเป็นแรพเปอร์วายจี
แล้วมันก็ตัดสายฉับหลังจากพูดขอโทษจบ คงจะโดนลู่หานด่าตามไล่หลังแล้วไอ้บ้า
ผมละสายตาจากไอ้ชั่วฟรอยด์แล้วมองรุ่นพี่ผู้หญิงที่ไอ้ฟรอยด์กำลังควง
“ถ้าจะคบกับมัน คิดให้ดีๆนะครับพี่
แม่งเป็นเกย์รุก เคยชอบตุ๊ดด้วย”
เธอเริ่มทำหน้าแหย
“ไอ้! ไอ้จงอินมึง”
มันถลึงตาใส่ผม
“คิดดีๆนะพี่”
ขุ่นแม่แบคตุ๊ดแรดคนสวยกว่าตุ๊ดแบ๊ว Part
‘โปรยกระดาษสายรุ้ง’
แล้วเราก็กลับมาเข้าสู่ช่วง ‘ปฏิบัติการกวนตีนพ่อยอดปลาตีนน!’ /ทำเสียงเหมือนรายการสตรอเบอรี่ชีสเค้ก
“นายจะไปกวนสองคนนั้นทำไมวะ”
“อ่านปากขุ่นแม่แบคนะคะ ‘หมั่น-ไส้’!”
ก็แหม หลังจากวันนั้นที่เซฮุนไปง้อลู่หาน
พวกมันทั้งสองคนก็เปิดใจให้กันและหวานชื่นมื่นอารมณ์จนขุ่นแม่แบคกลายเป็นตัวประกอบ
(ปกติก็เป็นอยู่แล้ว อย่าย้ำ!) ลูกสาวของคุณแม่เนี่ยยังเป็นตุ๊ดแบ๊วดอกไม้บานที่น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
แต่สำหรับพ่อยอดปลาตีนของอิฉันนั้น.. มันชอบเยาะเย้ยขุ่นแม่และยึดเตียงคิตตี้ของขุ่นแม่ไปอ่ะ
(กระทืบเท้า) ดังนั้น ศึกครั้งนี้อย่าคิดว่ามันจะจบลงง่ายๆค่ะ!
World war 1 : ขโมยกางเกงลิง
เป็นเพราะว่าเซฮุนชอบไปนอนที่หอของลู่หานบ่อยๆ
ดังนั้นเซฮุนก็ต้องเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเพื่อไปแคมปิ้งที่หออีลู่ถูกมั้ยคะ
และถ้าเกิดว่าเสื้อผ้าไม่มี.. มันก็ไปไม่ได้ไงล่ะ! เสื้อผ้าของเซฮุนและลู่หานคนละไซส์คนละเบอร์กัน
ยังไงใส่ด้วยกันไม่ได้หรอกย่ะ แม้แต่กางเกงลิงก็คนละไซส์แน่นอนเพราะอนาคอนด้ากับงูเขียวมันคนละสายพันธุ์กันนะคะนักศึกษา
“จับบันไดให้มั่นนะยะจงอิน
ถ้าฉันตกแล้วจมูกสองหมื่นห้าของฉันพังฉันจะจับนายทำผัว!!”
“จับดีไม่มีหลุดแน่นอน”
จงอินยิ้มมั่นใจ อย่าพลาดแล้วกันนะยะ
โชคดีที่ห้องของเซฮุนอยู่แค่ชั้นสอง
เราจึงไปยืมบันไดลิงจากคนงานก่อสร้างแถวๆนี้มา
พอบันไดพาดไปถึงระเบียงห้องของเซฮุนอย่างพอดิบพอดีปุ๊บ
ดั๊นก็ค่อยๆขยับร่างอันผอมเพรียวตะกายตะเกียกปีนขึ้นไปโดยที่มีจงอินคอยจับขาบันไดให้อยู่ข้างล่าง
จากการใช้กล้องส่องทางไกลส่องมาจากดาดฟ้าหอของดั๊น
(ลงทุนมาก) พบว่าวันนี้พ่อยอดปลาตีนซักผ้าค่ะ! และช่วงบ่ายมันจะกลับบ้านไปหาพ่อแม่และจะกลับหอมาตอนเย็นๆนู่น
(อีลู่บอกมา) ทำให้วันนี้มันเหมาะเหม็งมากที่จะทำการก่อการร้าย
“ร้อนมากเลยค่าา ตุ๊ดจะสุกแล้วค่าา”
แต่แดดช่วงบ่ายนี้มันช่างเป็นอุปสรรคสำหรับตุ๊ดจริงๆนะคะ
ครีมกันแดดและรองพื้นที่โบกมาแต่เช้าจะไหลเข้าตาเข้าปากอยู่แล้ว กรี๊ด
อีกสามขั้นก็จะถึงระเบียงห้องของพ่อยอดปลาตีนสุดหล่อของอีลู่แล้ว
ฮึ!
บังอาจถีบเค้าตกเตียงวันนั้นแถมยังหัวเราะสะใจตบท้ายอย่าคิดว่าชั้นจะลืมนะยะ
กางเกงลิงหายหมดห้องไม่มีใส่มีหวังได้นอนกอดอนาคอนด้าน้อยนอนอยู่ห้องแน่ๆคืนนี้
อย่าหวังว่าจะได้แอ้มลูกสาวของขุ่นแม่เถอะ!
“ฮึบ!”
รองเท้าผ้าใบลายเสือดาวเหยียบขั้นบันไดแล้วยันตัวขึ้น
จนกระทั่งใบหน้าสุดสวยของขุ่นแม่โผล่พ้นขอบระเบียงของเซฮุนล้าววววววววววววว
แต่เอ๊ะ..
“ทำไร”
“ว๊ายแหก!!”
ผะ.. ผัวอีลู่!
ผัวอีลู่ยืนอยู่ตรงระเบียงห้องของมันค่ะ!! ไหนบอกว่าจะกลับบ้านไปหาพ่อแม่ตอนบ่ายไงยะ
นี่มันบ่ายสองครึ่งแล้วทำไมยังไม่ไปอีกกกกก กรี๊ดดดดดดดดด
นี่โชคดีนะคะที่คุณแม่แบคมีสมอง ตกใจแล้วยังคีพลุคเกาะบันไดสวยๆอยู่
ถ้าขืนปล่อยมือลงไปนอกจากขาจะเคล็ดแล้วจมูกสองหมื่นห้าจะพังอีกนะคะไม่คุ้มหรอก!
โน้ว!
แต่..เกาะอยู่แบบนี้ก็ไม่ช่วยอะไรอ่ะเนาะ..
“มึงลงทุนปีนขึ้นมาถึงห้องกูทำไร ห๊ะ!!
อีตุ๊ดหมีพูห์”
อหหหหหหหหหห
ตอนไม่อยู่ต่อหน้าอีลู่มันด่าน้องแบคว่าอีตุ๊ดหมีพูห์เลยนะคะพี่ตา!!
“กู.. กูเห็นมึงไม่ปิดกระจก เดี๋ยวยุงเข้า!”
“เป็นห่วงกูตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วรู้ได้ไงว่ากูไม่ปิดกระจก”
“คนสวยมักมีเซนส์ค่ะ!”
“ไม่ใช่ตั้งใจมาแก้แค้นอะไรกูหรอกหรอ”
“กูแถไม่ออกแล้ว กูไปล่ะ”
ชิ่งสิคะอยู่ไปให้มันยืนค้ำเอวพ่นสารพัดสิ่งใส่ทำไม
ขุ่นแม่แบคฉลาดพอววววววววว
“เชี่ยจงอิน
มึงก็เป็นไปก่ะอีตุ๊ดนี่ด้วยหรอวะ”
“กูโดนจ้างมาสองร้อย”
“กูจ้างมึงห้าร้อย ผลักบันไดแม่งเลย”
“กรี๊ดดดดดด อย่านะ!!
T_T กูขอเปิดการ์ดเป็นเพื่อนกับอีลู่เมียมึง
ห้ามทำสารร่างกูเป็นรอยเด็ดขาด!!!”
“สัด.. เอาลู่หานมาล่อกูก็ใจอ่อนดิ”
อ้าว รู้งี้กูเอามาล่อตั้งนานแล้วจ้า
ในที่สุดขุ่นแม่ก็ลงมาถึงพื้นอย่างปลอดภัย
พอเท้าแตะถึงพื้นปุ๊บ ก็รีบวิ่งชิ่งเลยค่ะไม่สนใครแร้วววววววววววววว
ฝากเอาบันไดไปคืนด้วยนะจงอิน
เดี๋ยวให้ทิปเพิ่มเป็นสามร้อยและแถมจูบจากน้องแบคคนนี้อีกสองที บาย
ยกนี้ให้เซฮุนชนะไปก็ได้!!
เซฮุน : 1
แบคฮยอน :
0
World war 2 : ป่วนเดท
ทุกๆวันพฤหัสบดีจะมีตลาดนัดที่หลังมหาลัย เราเรียกกันสั้นๆว่าตลาดหลังม.
ซึ่งตลาดหลังม.นั้นมักจะเป็นแหล่งที่หนุ่มสาวมาเดินจับมือสวีทหวานจ๋อยกัน
เดินหาของกินมาป้อนกัน ไม่ก็ซื้อของแฮนด์เมดมาใส่คู่กันมุ้งมิ้ง..
ซึ่งคู่ที่น่าหมั่นไส้ที่สุดในสายตาขุ่นแม่แบคขณะนี้
นั่นก็คือคู่ของอีพี่โหดและตุ๊ดแบ๊วนั่นล่ะค่ะ!! วันพฤหัสฤกษ์งามยามดีแบบนี้มีหรือที่สองคนนั้นจะไม่นัดกันมาเดินสวีทให้คนอื่นอิจฉาเล่นๆ
หลังจากที่ทั้งเซคปิโตรรู้ว่ามันสองคนคบกัน
ข่าวมันก็พรั่งพรูรั่วไหลจนกระทั่งรู้กันทั้งมหาลัย
ซึ่งเซฮุนเนี่ยถึงมันจะโหดโฉดชั่วแต่มันก็หล่อมากๆๆๆอ่ะนะคะ
ส่วนน้องตุ๊ดแบ๊วดอกไม้บานก็โคตรน่ารักและฮอตมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว ดังนั้น
คู่นี้จึงเป็นที่ทอล์กออฟเดอะทาวน์อะราวเดอะเวิลลลลลลลลด์ สองหนุ่มวิศวะแมนๆแต่เป็นแฟนกัน
น่ารักใช่มั้ยล่ะ..
แต่!! ขุ่นแม่แบคยังคงหมั่นไส้อยู่ค่ะ
ความแค้นที่สั่งสมมาหลากหลายวันจนเป็นเดือนมันสุมอยู่ในใจดวงน้อยๆไม่จางหาย
วันนี้แหละจะเป็นวันล้างแค้นอันใหญ่หลวง!!
“ทำไมอยู่ดีๆก็ทำหน้าเหมือนจะไปช่วยพระเจ้าตากออกรบ”
จงอินเจ้าเก่าเจ้าเดิมค่ะ
ไม่ใช่ขุ่นแม่ไม่มีเพื่อนคบนะคะ
แต่จงอินเป็นผู้ชายที่ซื้อได้ด้วยเงินสองร้อยค่ะทุกคน
“ว๊าย! เหมือนนางร้ายในละครก็พอมะ”
“ฮึ”
เขาหัวเราะขึ้นจมูก
วันนี้เล็บลายคิตตี้แมวตัวโปรดของอีลู่ฟรุ้งฟริ้งแต่ก็ข่วนหน้าจงอินได้แสบทรวงนะยะ
ตอนนี้เราสองคนนั่งดูดน้ำตาลสดอยู่ในร้านตลาดหลังม.
รอคอยตั้งแต่สี่โมงเย็นจนต้องเติมแป้งไปสองรอบคู่นั้นก็ยังไม่มา อย่าบอกนะว่าวันนี้ขุ่นแม่จะนก!
ไม่ได้นะ!
พรูด!
จงอินเหมือนตกใจอะไรบางอย่างจึงพรูดน้ำตาลสดออกมาจากปาก
ซึ่งคนที่นั่งตรงข้ามจงอินก็คืออิชั้น โดนเต็มๆหน้าเป็นสเปรย์น้ำแร่เลยว้อย!!
“โทษๆ แต่เซฮุนกับลู่หานเดินมานู่นแล้ว”
เขาดึงทิชชู่แล้วโยนๆๆใส่ขุ่นแม่เหมือนเป็นถังขยะห้องน้ำห้าง
สายตาของเขาจดจ้องอยู่ที่เซฮุนกับลู่หาน
“โอ๊ย!! จะเอามะเงินสองร้อย ไม่ต้องปรนนิบัติฉันก็ได้
แต่ช่วยเรสเปกต์ขุ่นแม่หน่อยก็ดี หน้าฉันแพงนะยะ!!”
“มันเดินมาแล้ว จะหลบมั้ย”
จงอินวิ่งไปหลบหลังเก้าอี้ผ้าใบของคนขายโดยที่ดึงเอาขุ่นแม่ไปด้วย
อุ๊ย เหมือนนางเอกกับพระเอกกำลังเล่นบทหลบคนร้ายจังเลยค่ะ นางเอกต้องอ่อนแอและน่าทะนุถนอมให้พระเอกปกป้อง
วงแขนแกร่งๆนั้นต้องโอบกอดนางเอกเอาไว้ไม่ให้ใครมาทำอันตรายได้..
“ทำหน้าเพ้ออะไรอีกเนี่ย
แผนว่าไงบอกมาได้แล้ว”
ดึงมู้ดกูตัลหลอดดดดดดดดดดดดดด
ขุ่นแม่ทำหน้าตึง ก่อนจะมองไปยังอีพี่โหดที่ตอนนี้ยิ้มหวานจ๋อยให้อีลู่ที่เดินจับมือกันอยู่ข้างๆ
มือหนึ่งของอีลู่ถือลูกชิ้นเสียบไม้อยู่
ท่าทางตุ๊ดแบ๊วจะหิวอ่ะค่ะเลยกินเอาๆไม่สนผัว ผัวก็เลยหุบยิ้มแล้วกระแทกไหล่เป็นเชิงออดอ้อนเบาๆว่าให้สนใจกันหน่อย
อีลู่ก็ยังคงแบ๊วค่ะ หน้าตาแบบ ‘ฮึ ไรอ่ะตัวเอง
กูแดกอยู่เห็นไหม’ อิพ่อยอดปลาตีนขัดใจใหญ่ก็เลยจับไม้ลูกชิ้นแล้วงับลูกชิ้นลูกสุดท้ายกัดเอาไว้
อีลู่ทำหน้างอแงขึ้นมาทันใด
“อยากกินก็ไปซื้อใหม่ดิ แย่งกูกินทำไม
T_T”
“อยากกินหรอ”
อิพี่โหดทำหน้ากรุ้มกริ่มทั้งที่ยังคาบลูกชิ้นอยู่ ขุ่นแม่รู้ทันค่ะ!!
และก็คิดว่าคนอ่านก็รู้ทันเหมือนกัน!
“อื้อ”
มีแต่อีตุ๊ดคิตตี้นี่แหละที่รู้ไม่ทันผัว
/เบะปาก
“กินดิ”
เซฮุนยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีลู่ ราวกับจะให้แฟนงับลูกชิ้นลูกสุดท้ายที่ต้องการไปจากปากเขาเอง
โอ๊ยนี่มันก็ผ่านช่วงรับน้องมาหลายเดือนแล้วนะคะ ทำไมต้องมาเล่นคาบนู่นคาบนี่ต่อจากปากกันด้วย
อีลู่หน้าแดงอย่างเขินอายก่อนจะใช้มือดันลูกชิ้นเข้าปากเซฮุนไป
ทั้งคู่หัวเราะคิกๆกันอย่างมุ้งมิ้ง
ขุ่นแม่ยิ้ม.. ส่วนจงอินก็ยิ้ม..
ปฏิเสธไม่ได้จริงๆนะคะว่ามันน่ารัก
แต่!
คดีแค้นของขุ่นแม่ยังอยู่ค่ะ เราคือทีมวายร้ายสวยๆ ฮาร์ลี่ควินน์อย่างขุ่นแม่ต้องออกโรงล้าวววววว
“ฉันจะเข้าไปจับแยกเซฮุน
ส่วนนายเข้าไปจับแยกลู่หาน โอเคนะ”
สั่งงานจบปุ๊บก็วิ่งออกจากกำบังร้านน้ำตาลสดแล้วพุ่งตรงไปยังสองคนนั้นทันที
พอสองคนนั้นเห็นหน้าขุ่นแม่ ขุ่นแม่ก็ทักทายด้วยเสียงสดใสประดุจดีเจงานพัทยาไนท์
“อุ๊ยตายแล้ววว บังเอิญจังเลยเนอะที่มาเจอกันที่ตลาดดดดดดดดดหลังมอออออออออออ
ไฮค่ะอีลู่ตุ๊ดแบ๊ว ไฮค่ะพ่อยอดปลาตีนนนนนน”
“อ้าวแบค บังเอิญจัง มึงมากะใครอ่ะ”
อีลู่ตุ๊ดแบ๊วยังคงใสค่ะ
มันคิดว่าอิชั้นบังเอิญมาเจอกับมันจริงๆ
หน้าหวานๆสวยๆของมันยิ้มแย้มดีใจที่เจอเพื่อนเกลอ แต่ตัดภาพไปที่พ่อยอดปลาตีน
มันทำหน้าเหม็นเบื่อเหมือนขุ่นแม่เป็นปลาร้าค้างปี รู้ทันไปก็เท่านั้นล่ะย่ะ
ต่อหน้าอีลู่เซฮุนไม่กล้าหือกับขุ่นแม่หรอก (ปิดปากหัวเราะ)
“อ้าวเฮ้ยไอ้ฮุน บังเอิญจัง หวัดดีลู่หานหวัดดีแบคฮยอน
มาด้วยกันหรอสามคน”
จงอินเดินตามมาสมทบ เพอร์เฟกต์มากค่ะสุดหล่ออออออ
ลู่หานยังยิ้มแบ๊วอยู่อย่างนั้น ส่วนเซฮุนเริ่มถอนหายใจ เบะปากมองบน
โดนบล็อกขนาดนี้ไปไหนไม่รอดแล้วแกรรร
“เปล่าหรอกจงอิน เรามากะเซฮุน พึ่งเจอแบคเมื่อกี้เอง”
“ยังกะนัดกันมาเนอะ”
เสียงทุ้มเข้มของอีพี่โหดพูดเหน็บแนม
จงอินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างแนบเนียน เห็นมั้ยอยู่กับขุ่นแม่บ่อยๆสกิลแถเริ่มแน่นขึ้นมาทันตาเห็น
“กูอยากได้กางเกงลายดอกอ่ะค่ะว่าจะเอาไว้เล่นสงกรานต์ที่ไทย
มึงพากูไปเลือกหน่อยสิเซฮุนนนน มามะๆๆตุ๊ดไม่กัดนะคะตุ๊ดใจดี”
“เฮ้ยๆๆ”
ถึงตุ๊ดจะบอบบางอ้อนแอ้น
แต่ตุ๊ดก็พลังล้มช้างนะคะบอกเลย! ดิฉันคว้าแขนเซฮุนแล้วจัดการลากกกกกกกมันออกมาจากแฟนมัน
“ระหว่างนี้ไปเดินเล่นกับเราก่อนก็ได้เนอะ”
“อะ.. อื้อ ไปดิ”
ลู่หานไปกับจงอินอย่างว่าง่าย..
ปล่อยให้แฟนหน้าหล่อผจญภัยอยู่กับตุ๊ดแรดเพื่อนรักตามลำพัง
ถึงจะรู้ว่าสองคนนั้นเขม่นกันอยู่แต่มันก็แค่เล่นๆกวนๆกันนั่นแหละ
ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก
มั้ง..
อีกฟากของตลาด
“มึงจะเหมาให้หมดร้านเลยมั้ย อีตุ๊ดสายรุ้ง”
“ก็กูยังไม่เจอลายที่ถูกใจนี่”
เซฮุนยืนกอดอกอยู่หน้าร้านขายกางเกงด้วยสีหน้าเซ็งจัด
ส่วนตุ๊ดหมีพูห์กำลังเลือกกางเกงอย่างสำราญใจ รื้อเข้าไปค่ะ รื้อเหมือนเจอกระบะเซลล์ในห้างยังไงยังไงงั้นเลย
ลั้นลาาาา
“ลายที่มึงชอบคือม้าโพนี่ขี่สายรุ้งหรอห๊ะ!!”
เขาประชด
ที่ตลาดนัดท้ายม.มันมีซะที่ไหนล่ะยะแบบนั้น
แต่ขุ่นแม่กลับหันไปหาเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนเขาจุดประจายอะไรบางอย่างในตัวขุ่นแม่ให้สว่างไสว
“อย่าบอกนะว่ามึง..”
“กูต้องหาลายม้าโพนี่ขี่สายรุ้งให้เจอ
ถ้าไม่เจอกูจะไปล่อยตัวมึงไปไหนเด็ดขาด!”
“อีตุ๊ดเวร!!”
และอีกฟากหนึ่งของตลาดนัด..
“จงอินจะซื้อไปกินคนเดียวแน่หรอ
ซื้อทุกร้านเลย”
ลู่หานยิ้มแหะๆ
พร้อมกับหอบของเต็มไม้เต็มมือช่วยเพื่อน ถ้าขืนจงอินยังซื้ออีกคงได้เอาปากคาบแล้ว
“ผู้ชายกินจุจะตาย
แค่นี้กินวันเดียวก็หมดแล้ว”
ลู่หานเห็นด้วย..
เพราะเซฮุนก็กินจุเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ซื้อทุกร้านแบบจงอินนี่!
“แวะร้านลูกชิ้นปิ้งมาสิบร้านแล้วนะจงอิน
จะเอาอีกหรอ”
“น้ำจิ้มแต่ละร้านมันไม่เหมือนกัน”
“แบบนี้ก็ได้หรอ”
“ได้ดิ”
เอาเถอะ เงินเขาจ่าย
ในขณะที่จงอินกำลังเลือกลูกชิ้นอยู่นั้น
จู่ๆตุ๊ดแบ๊วก็ถูกใครบางคนวิ่งมาจับแขนแล้วก็ดึงลากไปกับเขาด้วย
ตอนแรกตกใจแทบร้องกรี๊ด
แต่พอเห็นมือใหญ่ๆและแหวนสีเงินบนนิ้วนางข้างซ้ายก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเซฮุนน่ะเอง
เขาพาตุ๊ดดอกไม้บานวิ่งมาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงลานจอดรถ ทั้งคู่หอบแฮ่ก
แต่ลู่หานหอบลิ้นห้อยเป็นพิเศษเพราะหอบถุงของกินของจงอินติดมาด้วยเนี่ย คิดสภาพคนที่เอาถุงก๊อบแก๊บห้อยเต็มสองแขนแล้ววิ่งสิคะ
ยังกะคนบ้าหอบฟาง
“มึงจะลากกูวิ่งมาทำไม
เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว T_T”
“หนีไอ้พวกนั้นน่ะสิ
มึงไม่รู้หรอว่ามันแกล้งเราอยู่”
“รู้ แต่ก็.. เล่นๆป่ะ?”
“เล่นเชี่ยอะไร แม่งทำกันเป็นกระบวนการเลย
ถ้ากูไม่พามึงหนีมีหวังป่วนเรายันตลาดวาย”
“เพื่อนแกล้งเล่นๆหรอกน่า
อย่าไปถือสาพวกมันเลย”
“ไม่ถือสาได้ไงวะ นี่มันเวลาของกูกับมึงนะ
ใครก็อยากมีเวลาสวีทกับแฟนกันทั้งนั้นป่ะ”
“อะไร ใครแฟนมึง”
“ยอมกูเถอะครับ จีบนานแล้ว
อ่อยก็นานแล้ว คนรู้ทั้งมหาลัยแล้วโว้ย”
“ก็มึงไม่ขออย่างเป็นทางการซะทีนี่”
ลู่หานอมยิ้ม..
ไอ้เรื่องยอมน่ะยอมอยู่แล้ว เขาเป็นคนที่ตุ๊ดแบ๊วรักมาตั้งแต่มัธยมนะ
คนปากหมาอย่างเซฮุนนั้นพึ่งจะเข้าใจว่าไอ้การที่ลู่หานเอาแต่ถามว่าเราเป็นแฟนกันหรอ?ยังไม่ได้เป็นแฟนกันป่ะ?
เอาก็ตอนนี้.. เชี่ย! ก็แค่พูดขอออกไปให้เป็นเรื่องเป็นราวไงไอ้งั่ง
อยู่ในสถานะคนรู้ใจกันมาตั้งนาน
“เป็นแฟนกันเถอะ”
เขาพูดเหมือนกำลังออกคำสั่ง
ทำให้คนสวยหลุดขำพรืด
“พูดดีๆหวานๆให้กูชื่นใจหน่อยย”
ตุ๊ดแบ๊วอมยิ้มรอฟัง เซฮุนทำหน้าอึกอักเล็กน้อย
เขาน่ะเป็นจอมปากหมาหน้าเถื่อน ไอ้จะมาพูดหวานๆน่ะไม่ใช่สไตล์เขาหรอกลู่หานรู้..
แต่ก็ขอให้มันพิเศษๆสำหรับคำนี้หน่อยไม่ได้หรือไง..
“เป็นแฟนกัน”
“ฮึ?”
“..นะครับ”
ตุ๊ดแบ๊วดอกไม้บาน Part
ตุ๊ดอยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดๆๆๆๆ T_T คนที่ตุ๊ดแอบชอบมาตั้งแต่สมัยมัธยมมาขอเป็นแฟนอยู่หน้าตลาดนัดและในสภาพห้อยถุงก๊อบแก๊บเต็มแขน
ดีใจเหมือนได้มงมิสยูนิเวิร์สเลยค่ะเพื่อนๆ อยากจะโทรชวนอีแบคมาเต้นลีดรัวมือสามสี่!ด้วยกันจริงๆ มันเป็นความฟินที่ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นภาษาไทยอังสนานิวสิบสี่ได้ยังไง
ตุ๊ดฟินมาก!! ทุกคนโปรดทราบ!!
ความกลั้นฟินทั้งหมดอยู่ภายใต้ใบหน้าอมยิ้มของดิชั้น
เรื่องนี้ตุ๊ดแบ๊วเป็นนางเอก ขอตอบแบบนางเอกๆและจบแบบนางเอกๆแล้วกันนะคะ
“ไม่เป็นได้ไง รอคำนี้มาทั้งชีวิต”
.
.
อ๊ะๆ เกมของขุ่นแม่แบคยังไม่จบนะคะอย่าลืม!
เซฮุน : สิบล้านคะแนน
แบค : 0 ตลอดกาล
จบเถอะค่ะ!
จะไปมาส์กหน้าให้สวยๆจะได้หาผัวหล่อๆให้ได้แบบอีลู่บ้าง!
END SPECIAL
#เปลี่ยนเทยให้เถื่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น