NC chapter 13 : You and I

13

มือเรียวข้างซ้ายกดข้อมือเล็กไว้กับผืนเตียง มือข้างขวาค่อยๆเลิกเสื้อของอีกฝ่ายขึ้น กายบางสั่นเล็กน้อยหากแต่ก็ไม่ได้บิดเบี่ยงอะไร ริมฝีปากร้อนไล่จูบไปทั่วผิวขาวเนียนฝากรอยไว้บ้างตามอารมณ์ที่ห้ามไม่อยู่..

“อื้อ.. คุณ ไม่ทำได้มั้ย..”

“ห้ามตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะ” จับมือเล็กให้ลูบที่เป้ากางเกง..ส่วนแข็งขืนที่สัมผัสผ่านอุ้งมือเล็กทำให้แก้มของลู่หานแดงขึ้นมาจนลามไปทั่วใบหน้า.. คนอะไรหื่นชะมัดเลย..

“เดี๋ยวพี่คยองซูมาเห็น..” ร่างสูงสบถในใจ จำยอมผละออกจากร่างเล็ก...

..แล้วเดินไปล็อกประตูห้อง

“ไม่มีใครมากวนแล้วนะ มีแต่เธอนี่แหละกวนใจฉันอยู่ได้ อย่ามาลีลานัก ทำให้ฉันมีอารมณ์แล้วต้องรับผิดชอบ” เซฮุนเดินกลับมาที่เตียงแล้วอุ้มร่างเล็กให้นั่งคร่อมบนตักเขาโดยหันหน้าเข้าหากัน กอดเอวบางเอาไว้แนบแน่นกันคนดื้อหนี มือเล็กจับไหล่อีกฝ่ายไว้ ส่วนแข็งขืนดุนดันด้านล่างจนรู้สึกได้ทำให้รองประธานนักเรียนคนเก่งหน้าเห่อแดงไปหมด..

“ผมง่วงแล้ว..”

“อย่างอแง ไม่ตลก” คนดื้ออมลมแก้มป่องเมื่อเถียงต่อไม่ได้ โอเซฮุนหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี ยัยนี่มีกี่บุคลิกกัน.. จะพยศก็พยศ แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ลู่หานน่ารักสุดๆ..

ทั้งง่วงทั้งเมา..

ลูกแมวน้อยขี้อ้อนกำลังเล่นงานเขาจนอยากจับฟัดให้ครางทั้งคืน..

จมูกโด่งก้มลงฟัดแก้มป่องๆนั้นหลายๆทีจนคนดื้อเบี่ยงหน้าหลบ

“ผมเจ็บอยู่นะ”

“เจ็บที่ขา จับพาดบ่าก็ไม่โดนแล้ว”

“ปากผมก็เจ็บ”

“ไม่จูบก็ได้”

“จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ยคุณ”

“อืม จะเอา”

จับร่างเล็กพลิกตัวลงกับผืนเตียงนุ่มอีกครั้ง รอยแผลไม่ทำให้ความใคร่ในตัวลู่หานของโอเซฮุนลดลงไปเลยแม้แต่นิด สองมือกดข้อมือเล็กไว้กับเตียงให้เขาทำอะไรได้ถนัด กลุ่มผมสีควันบุหรี่ซุกอยู่ซอกคอขาวคลอเคลียใบหน้าหวานจนรู้สึกสยิว..

มือเรียวแกะกระดุมกางเกงขาสั้นของคนใต้ร่างแล้วถอดออกไปจนท่อนล่างเปลือยเปล่า จับสองขาขึ้นพาดบ่าอย่างที่พูดแล้วแทรกตัวเข้าอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง มือเรียวเลิกเสื้อยืดขึ้นอีกครั้งจนเม็ดลูกกวาดสีสวยระเรื่อเผยสู่สายตา.. ปลายลิ้นร้อนเขี่ยวนลงลิ้นระรัวจนกายเล็กบิดเร้าไปด้วยความเสียวซ่าน

“อือ..อ๊ะ..อ๊ะ” ท่อนขาเล็กเสียดสีหัวไหล่ของโอเซฮุนไปมาเมื่อไม่รู้จะระบายความกระสันออกไปทางไหน .. ช่างยั่วจริงๆ.. ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดอกสีสวยดูดดุนจนเกิดเสียง กายเล็กแอ่นรับโดยไม่รู้ตัวเมื่อสติมันกำลังกระเจิดกระเจิง ร่างกายโอนอ่อนไปตามสัญชาตญาณดิบที่กำลังถูกปลุกปั่นอย่างร้อนแรง..

นิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบรวดเดียวสองนิ้ว ทำให้ร่างเล็กร้องออกมาด้วยความเจ็บที่ถูกรุกราน นิ้วชักเข้าออกเพื่อปรับช่องทางให้คุ้นชิน ในขณะที่กดริมฝีปากลงบนแก้มนุ่มราวกับปลอบประโลม.. กดจูบมาตามโครงหน้าเล็กและงับติ่งหูแผ่วเบาจนคนถูกกระทำกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่

“อือ.. แฮ่ก..” เสียงหอบหายใจแผ่วเป่ารดข้างหูของโอเซฮุน ตั้งใจจะยั่วกันจริงๆใช่มั้ย.. นิ้วเรียวยังคงสอดใส่เข้าออกอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งช่องทางขมิบตอดรัดเขาถี่รัว ร่างเล็กนอนหอบหายใจถี่ดวงตากลมใส่มีหยาดน้ำคลอปรือปรอยลงด้วยแรงอารมณ์ โอเซฮุนผละออกมาจากซอกคอหอม หยุดจ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังเร้าอารมณ์อยู่ในขณะนี้ บ้าเอ้ย.. แค่มองหน้าก็อยากสอดใส่เข้าไปจะตายอยู่แล้ว!

“อยากจูบว่ะ”

“ไหนคุณบอกจะไม่จูบผมไง..” เสียงใสเอ่ยแผ่ว หากแต่ร่างสูงก็จุดยิ้มมุมปากขึ้นมา..

“แลบลิ้นออกมา”

“ฮะ?..”

“เร็วสิ” บอกอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าหวานมีท่าทีงุนงงหากแต่ก็ยอมส่งลิ้นของตัวเองออกมา ไม่รอช้าริมฝีปากเรียวตรงเข้าดูดดุนปลายลิ้นเล็กแล้วส่งลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันภายนอกจนลู่หานหลับตาปี๋ คนบ้า.. ไม่ให้จูบก็มาดูดลิ้นกัน พยายามจริงๆ..

            มือเรียวลูบผมนุ่มพร้อมๆกับบดจูบฝากรอยไปทั่วผิวเนื้อขาว ดูดดุนแรงๆหนึ่งทีตรงซอกคอจนขึ้นสีแดงช้ำเห็นได้ชัดให้ไอ้จุนมยอนมันรู้ว่าของใครเป็นของใคร ร่างเล็กนอนนิ่งด้วยเพราะแอลกอฮอล์ทำให้หัวลู่หานมึนตึงไปหมด แต่มันก็ถูกปลุกปั่นไปมาอยู่อย่างนี้จนกายบางโอนอ่อนไปตามความเร่าร้อนพี่อีกฝ่ายมอบให้ เหมือนร่างกายกำลังอยู่บนไฟร้อน..

“บ้าเอ้ย อย่าให้ใครทำแบบนี้กับเธอนะ หอมแก้มก็ห้าม แตะเนื้อต้องตัวก็ห้าม ฉันไปยิงหัวมันทิ้งจริงๆแน่” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้วยความเอาแต่ใจ นิ้วเรียวชักเข้าออกช่องทางถี่รัวจนกายเล็กบิดไปมาด้วยความเสียวซ่านจนร่างแทบจะสลาย เรียวขาเสียดสีกับแผ่นหลังกว้างไปมา มือเล็กขยุ้มผมสีควันบุหรี่ที่กำลังก้มๆเงยๆฝากรอยไว้ทั่วผิวเนื้อขาว แกนกายเล็กชูชันด้วยแรงกามารมณ์หากแต่ก็ยังไม่ถึงจุดสูงสุดเสียที..

“ฮะ อ๊า อ๊า.. คุณ.. ไม่เอาแล้ว ไม่เอา.. นิ้ว”

เสียงทุ้มหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ อันที่จริงตัวเขาเองก็แทบไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เซฮุนถอนนิ้วออกจากช่องทางที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปหมด ปลดกระดุมกางเกงลงค้างไว้ที่ข้อพับ ดึงส่วนแข็งขืนที่กำลังปวดหนึบออกมาจ่อที่ปากทาง ถูไถส่วนหัวกับช่องทางเล็กแล้วค่อยๆดันเข้าไป เขาไม่ชอบการสอดใส่แบบค่อยเป็นค่อยไปเพราะมันช้าไม่ทันใจ ถึงมันจะเจ็บแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ปกติมันจะเป็นแบบนั้น แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป.. เขาอยากจะค่อยเป็นค่อยไป.. เพราะคนที่เขากำลังจะมีเซ็กซ์ด้วย.. คือลู่หาน

ทั้งๆที่ยามแรกไม่เคยสนใจ..

“อ่า.. รัดแรงว่ะ” โอเซฮุนสูดปากด้วยความเสียวกระสันเมื่อช่องทางที่เขากำลังดันเข้าไปตอดรัดถี่รัวจนอยากจะกระแทกเข้าไปแรงๆเดี๋ยวนั้น

เสียงใสครางระงมคละเคล้ากับเสียงหอบหายใจของโอเซฮุน จนกระทั่งแกนกายสอดเข้าไปจนสุด สะโพกสอบขยับถี่ขึ้นด้วยแรงอารมณ์ที่มันกำลังตีตื้นขึ้นมาจนทนไม่ไหว ในตอนนี้ต่างฝ่ายต่างไม่สนใจแล้วว่าจะเจ็บหรือไม่เจ็บ เพราะความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลมันถูกกลบด้วยแรงอารมณ์จนฉุดรั้งไว้ไม่อยู่ ขาเล็กอ้าออกกว้างอย่างลืมตัว โอเซฮุนโถมตัวโอบรัดร่างเล็กๆของลู่หานไว้แนบแน่นจนผิวเนื้อเสียดสีกันไปมา ริมฝีปากบดจูบไปทั่วผิวกายหอมหวานอย่างหื่นกระหาย

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ” เสียงหวานครางตามแรงที่ถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุด รสรักที่อีกฝ่ายมอบให้มันร้อนแรงจนแทบจะหลอมละลาย.. โอเซฮุนเขย่าสะโพกไม่ยั้ง กายเล็กแอ่นสะโพกรับความต้องการของอีกฝ่าย มือเล็กกำจิกผ้าปูที่นอนจนข้อนิ้วซีด อีกมือขยุ้มเส้นผมสีควันบุหรี่ที่ซุกหอบหายใจถี่อยู่ตรงซอกคอของเขา เสียงหวานครางลั่นห้องเมื่อความเร่าร้อนมันแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างอย่างห้ามไม่อยู่

“คุณ..เซ..ฮ..อ๊ะ..อ๊า” 

“หืม?”

ยัยลูกคนใช้กำลังจะครางชื่อเขางั้นหรือ..

เซฮุนขยับจังหวะถี่ขึ้นไปอีกเพื่อรอฟังเสียงหวานหลุดครางออกมาให้เขาได้ยินอีกครั้ง  แต่ยิ่งเซฮุนเพิ่มแรงเข้าไปมากเท่าไหร่ เสียงหวานก็ยิ่งครางเสียงดังมากขึ้นเท่านั้น ไม่มีวี่แววว่าจะเรียกชื่อเขาออกมาอีกรอบ.. 

ราวกับที่เขาได้ยินเป็นเพียงแค่หูฝาดไป..

โอเซฮุนจิ๊ปากอย่างขัดใจ หากแต่คงเป็นความดื้อรั้นที่ทำให้เขายิ่งอยากเอาชนะอยู่วันยังค่ำ ยิ่งดื้อก็ยิ่งเร้าอารมณ์.. เซฮุนอุ้มร่างของลู่หานทั้งที่ส่วนล่างยังคงเชื่อมกันอยู่เข้าไปในห้องน้ำ วางร่างเล็กลงบนเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้าแล้วกระแทกกายเข้าไปอย่างต่อเนื่อง เสียงหวานแหบพร่าเอ่ยถามกระท่อนกระแท่น

“ทำไมมาทำในนี้ล่ะ..”

“ปล่อยบนเตียงเดี๋ยวจะเปื้อน อยากให้คนอื่นรู้นักหรือไง” พูดตอบพร้อมทั้งกดจูบลงบนแก้มนุ่ม สูดดมกลิ่นกายหอมหวานอย่างหลงใหล

“ปกติคุณก็ไม่เห็นสนใจนี่”

“อยากกลับไปทำบนเตียงมั้ยล่ะ”

“มะ..ไม่ เดี๋ยวพี่คยองซูรู้..”

“แล้วจะเถียงทำไมหื้ม”

มือเรียวจับขาของลู่หานแยกออกกว้างแล้วกระแทกความต้องการเข้าไปจนกายเล็กกระตุกด้วยความเสียวซ่าน แขนบางโอบรอบลำคอแกร่งเพื่อหาที่ยึด มืออีกข้างเลื่อนลงกอบกุมแกนกายร้อนของตัวเองที่รอการปลดปล่อยมานานแล้ว..

“อ๊ะ..อ๊า คุณ ผมใกล้แล้ว..อ๊า..”

สะโพกขยับถี่รุนแรงจนสองร่างสั่นคลอนไปกับแรงอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านจนฉุดรั้งไม่อยู่ เสียงครางระงมปนเสียงหอบหายใจถี่ดังก้องไปทั่วห้องน้ำ มือเล็กขยับระรัวให้ตัวเองถึงจุดสูงสุด ไม่นานน้ำรักอุ่นสีขาวก็ถูกปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มหน้าท้องของโอเซฮุน เสียงขบกรามดังและจังหวะสะโพกถี่รัวทำให้ลู่หานร้องครางออกมาถึงแม้ว่าตัวเองจะปลดปล่อยไปแล้วก็ตาม ร่างสูงกระตุกเกร็งพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัด ขยับเข้าออกเนิบนาบเพื่อให้ปลดปล่อยออกมาจนหมด..

ใบหน้าเล็กเกยอยู่บนไหล่กว้างด้วยความเหนื่อยหอบ ดวงตากลมคลอไปด้วยหยาดน้ำใสจากการปลดปล่อยอารมณ์เมื่อครู่ มือเรียวถอนแกนกายที่ยุบตัวลงออกมาจากช่องทางจนร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย หยาดน้ำสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาอาบต้นขาขาว..

“อยากจูบว่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างหู

“...”

“คราวนี้อยากจูบจริงๆ”

“...”

“จะพยายามไม่ทำให้เจ็บแล้วกัน”

มือเรียวประคองท้ายทอยแล้วกดจูบลงไปแนบแน่น พยายามเบี่ยงไม่ให้โดนแผล ก็แค่อยากจูบ..

“คุณมันบ้า”

“ได้กันเสร็จก็มาด่ากันงี้เลยหรอ”

“ผมเจ็บอยู่คุณก็ยังเอาแต่ใจ..”

“เดี๋ยวไถ่โทษด้วยการอาบน้ำให้ก็แล้วกัน”

นิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบอีกครั้งแล้วหมุนควงเอาน้ำรักข้นๆออกมา ร่างเล็กสะดุ้งแล้วใช้มือดันไหล่อีกฝ่ายให้ถอยออกไป เสียงหวานแหบพร่าจนนึกว่าไม่สบาย.. สงสัยครางเสียงดังไปหน่อย..

“อ๊ะ..อื้ออ.. คุณ! ผมไม่เอารอบสองนะ”

“แค่จะเอาออกให้ ชอบให้ลูกของฉันอยู่ในตัวเธอนานๆหรือไง ระวังท้องนะ”

“ผมไม่มีมดลูกซะหน่อย!!” เสียงแหบๆโวยวายข้างหู โอเซฮุนหัวเราะอย่างขำๆแล้วถอนนิ้วออก อุ้มคนตัวเล็กยัดอ่างน้ำเปิดฝักบัวใส่ลู่หานจนเปียกไปหมดตั้งแต่หัวจรดหลังตีน แกล้งกันอีกแล้ว..

“คุณมันโคตรบ้า ยะ.. อย่าเข้ามานะ!!”

หลังจากสู้รบกันในห้องน้ำเสร็จจนลู่หานแทบจะไข้ขึ้นอีกรอบ เขาเคยบอกแล้วว่าสู้รบกับโอเซฮุนมันเหนื่อยกว่าวิ่งรอบสนามเป็นร้อยๆรอบเสียอีก.. ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับลู่หานที่เดินเอื่อยๆตามออกมา เซฮุนทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนุ่ม ส่วนลู่หานค่อยๆนั่งลงบนเตียงข้างๆกันอย่างเบาที่สุดเพราะปวดเอวไปหมดเลย ..

“มานอนด้วยกันสิ นอนแยกทำไม”

“นอนแยกบ้างเถอะคุณ เตียงมีตั้งสองเตียง เดี๋ยวพี่คยองซูก็กลับมาแล้ว”

ลู่หานเดินไปปลดล็อกประตูห้องพร้อมกับเดินหาวเข้ามาล้มตัวลงนอน เมาก็ยังไม่สร่างดี.. แถมยังต้องมาเจอศึกหนักอีก.. เหนื่อยชะมัดเลย..

มือเล็กรูดเชือกหมวกเสื้อฮูทจนแนบติดหัวคล้ายตัวดักแด้ ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มจนเหลือแต่แพขนตาหนาที่ปิดลงมาแนบแก้มใส ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้รองประธานนักเรียนคนเก่งหลับปุ๋ยไปเลยเมื่อหัวถึงหมอน โอเซฮุนพลิกตัวกลับมาหวังจะอ้อนให้คนดื้อยอมมานอนเตียงเดียวกับเขา แต่เพียงแค่เห็นเสี้ยวหน้ายามหลับของคนตัวเล็กก็ไม่กล้าแม้แต่จะปลุก ร่างสูงสบถคำหยาบออกมาอย่างเซ็งๆ

เออ แค่นอนมองหน้าก็ได้..

------------------------------------------------------------------------------------------